Seguridade Aeroportuaria

1989/02/01 Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Teknologia

Nos aeroportos utilízanse equipos de raios X paira a exploración de maletas e vultos. O problema é que os aparellos de raios X presentes nos aeroportos non sexan capaces de detectar explosivos plásticos. Estes explosivos son moi estables antes da explosión e apenas teñen fugas de gas.

Os explosivos plásticos componse principalmente de dous compostos (ciclotrimetil trinitramina e tetranitratos de pentaeritrita). O Semex, supostamente utilizado na explosión de Escocia, contén o 44,5% dos dous e o resto é plastificante.

Os sistemas de seguridade existentes actualmente nos aeroportos están pensados paira facer fronte aos secuestros ocorridos na pasada década. Utilízanse dous tipos de ferramentas: Aparellos de raios X e detectores de metais. Nalgunhas zonas, como en Seúl, tamén hai equipos de detección de explosivos.

Os aparellos de raios X proporcionan a sombra dos obxectos que se atopan dentro da maleta e a técnica ten limitacións. O aparello emite raios X a través da maleta. Alén da maleta una batería de diodos detecta os raios X. Depende da cantidade, espesor, densidade e natureza química dos raios X que absorbe un material. Por iso, o metal compacto dunha pistola absorbe gran cantidade de raios X e na pantalla do detector vese a sombra definida. O plástico absorbe moi pouco raios X e non dá sombra definida.

A Axencia de Aeroportos do Gran Bretaña está a probar una nova ferramenta de raios X no aeroporto londiniense de Gatwick. Este aparello utiliza raios X de alta e baixa enerxía e pode servir paira detectar explosivos plásticos.

No entanto, proponse tecnoloxías alternativas. Una baséase na distinta capacidade de todas as sustancias. Na década de 1970 utilizouse paira a detección de paquetes de bombas e parece que, tras pequenos cambios, tamén se pode utilizar nos aeroportos.

Tamén se propuxo como alternativa o estudo de maletas con raios infravermellos ou a detección de aromas a explosivos. A detección de aromas non é fácil, xa que os explosivos plásticos son moi poucos. É moi útil paira nitroglicerina ou dinamita.

Un detector deste tipo utilizouse en Seúl nos Xogos Olímpicos e os fabricantes do aparello afirman que un billón é capaz de detectar una molécula de explosivo en moléculas. O sistema baséase na presenza de vapores nitrosos nos explosivos, que poden identificarse en función da carga eléctrica que xeran.