"Atráeme especialmente a exploración doutras situacións da materia descoñecidas"

2014/07/01 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Elkarrizketak
• Nanoteknologia

En realidade, o que máis me fascinou foi que nos demos conta de que temos capacidade paira deseñar ou controlar a materia até o extremo. Non é capaz de entender o que ocorre na nosa contorna, senón de controlar e crear materiais, moléculas, especificamente, coas funcionalidades que nós queremos. E ademais, o deseño non se basea no ensaio e erro, senón que se deseñan a partir da teoría da mecánica cuántica. É dicir, temos ferramentas enormemente potentes paira conseguir os nosos obxectivos.

Cando es estudante parece que todo está desenvolvido e que o único que se fai é aplicar o que xa se coñece. Iso non satisfaiche, porque si é así, que tes que innovar? Porque a innovación pode estar no resultado final ou no que consigas no camiño. E a min o que máis me interesa é o que consegues no camiño. O resultado final tamén é interesante, porque é o que máis pode influír na sociedade, pero desde o punto de vista intelectual eu excítame o camiño. De feito, aínda que as teorías desenvolvéronse hai tempo, a súa aplicabilidad en temas complexos non. De feito, o premio Nobel de Química deste ano outorgouse precisamente por iso: por combinar diferentes métodos teóricos, paira conseguir una ferramenta moi potente. Refírome a algo que me afecta directamente. Eles utilizárono paira deseñar medicamentos e nós traballamos paira chegar ao mesmo nivel, en materiais e en nanociencia.

Con todo, isto é a nivel de aplicación, o máis importante é que se deron conta das posibilidades que ofrece cando se engade complexidade ás teorías que coñecemos.

A medio prazo direi que quero eu agora. E está relacionado coa gama de oportunidades que acabo de mencionar. Nós estamos afeitos a materiais en equilibrio coa contorna que perduran no tempo. Pero desde o punto de vista formal, o que vemos non é máis que una parte moi pequena do que pode existir. E precisamente iso é o que me atrae: explorar situacións de materia que agora non temos a man.

Podemos comparar o que ocorre na astrofísica: os astrofísicos saben que o que ven é só parte do que hai. Ocorre o mesmo cos estados e sistemas da materia, e eu quero explorar aqueles que non coñecemos, descubrir que características poden ter e saber como chegar a eles.

Creo que combinando diferentes técnicas (bioquímica, informática cuántica...) poderemos chegar a estas situacións. É dicir, pódese conseguir traballando na interfase entre diferentes disciplinas, o que a fai moi atractiva.