}

Mostra de homosexualidade animal

2007/01/09 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

Sorprendentemente paira algúns, a aparición da homosexualidade segue provocando un escándalo. É aínda máis sorprendente si falamos dunha exposición dun museo, de comportamentos homosexuais entre animais e do museo en Oslo. Pero, a pesar de todo iso, a exposición que o Museo de Historia Natural de Oslo abriu sobre a homosexualidade dos animais provocou balbordo.
Desde os animais máis pequenos aos máis grandes, os comportamentos homosexuais son de todos os tamaños.

O título da exposición é moi significativo: “Contra a natureza? Exposición sobre a homosexualidade animal”. Parece ser que os responsables do museo tiveron en conta que paira algúns comportamentos homosexuais non son “naturais”. Por iso fan esta pregunta. A resposta, con todo, queda clara tras os exemplos que mostran, xa que as relacións sexuais entre animais do mesmo sexo non son raras en moitas especies.

Na propia exposición explícase que os científicos viron en máis de 1.500 especies diferentes comportamentos que poden ser considerados homosexuais, desde os bichos até os cerones ou cachalotes. No museo móstranse algunhas delas.

As condutas homosexuais non son raras

Entre os bonobos son moi habituais os xogos sexuais entre iguais.
(Foto: Universidade de Chicago)

Todos os animais teñen paixón polo sexo, de aí a pervivencia das especies. As relacións sexuais entre iguais non garanten a supervivencia da especie. Con todo, moitas especies manteñen relacións homosexuais fose da época reprodutiva. Nestes casos non teñen intención de reproducirse, parece que só buscan pracer.

Os científicos viron este tipo de comportamentos en moitos tipos de animais. Distribúense polos vertebrados e prodúcense comportamentos homosexuais en insectos, arañas, crustáceos, polbos, etc. Noutras especies, en cambio, nunca se detectaron comportamentos homosexuais.

Os museos denominaron homosexuais aos animais con comportamentos homosexuais. Con todo, máis que homosexuais, moitas especies son bisexuais. Así, os monarcas pingüíns son bisexuais, xa que una de cada cinco parellas de parques zoológicos está formada por pingüíns do mesmo sexo.

A homosexualidade non é estéril

De cando en vez a familia está formada por dous flamencos masculinos que se encargan do crecemento dos pitos.

Neste sentido, exponse a dúbida de que se as relacións homosexuais non serven paira reproducirse, como non desapareceu a homosexualidade?

Parece que nalgúns casos as condutas homosexuais son beneficiosas paira a especie. Os bonobos, algúns monos juguetones, son coñecidos polas súas relacións sexuais e de moi diversa índole. Son habituais os xogos sexuais entre iguais. Os científicos consideran que estas relacións son fundamentais paira manter a estrutura do grupo e son imprescindibles paira acougar as condutas agresivas. Por tanto, nesta especie a homosexualidade beneficia ao grupo.

Pero non é o único beneficio da homosexualidade. En certa ocasión, dous flamencos masculinos crecen a unha familia. Uno deles obtén os seus ovos nunha relación cunha femia. Logo cóidanos entre eles e ambos se encargan dos pitos que nacen. Pois ben, estas familias teñen una vantaxe respecto das familias de pai e nai: dominan máis espazo que as demais, o que lles permite crecer máis pitos.

E outras “funcións” desempeñan as relacións sexuais entre iguais: marcar xerarquías, formar aos mozos no xogo sexual... E conseguir pracer, claro. Paira isto ou paira iso, está claro que a homosexualidade dos animais non é en absoluto antinatural. A persoa con dúbidas pode consultala no Museo de Historia Natural de Oslo, que se pode visitar até o 19 de agosto de 2007.

Publicado en Deia.

eu es fr en ca gl