Látex paira aplicacións biomédicas

1999/12/01 Forcada Garcia, Jacquelin Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Biokimika
• Medikuntza

Mediante os fenómenos bioquímicos e fisiológicos defensivos que estuda a inmunología, un organismo vivo distingue entre o que é natural e o que non (estraño) e este último é capaz de eliminalo. A resposta inmune aos anticorpos producidos polos linfocitos é moi interesante. Paira poder obter esta resposta, as sustancias denomínanse antígenos. Cada anticorpo coñece especificamente un antígeno e únese a el (reacción inmunológica). Marcando así esta sustancia estraña, logo coñécea máis facilmente e rexéitaa con macrófagos do sistema inmunológico do organismo.

As sesións de inmunoanálisis ou inmunoensayo baséanse na reacción específica entre un antígeno e un anticorpo e é a principal tecnoloxía que utiliza o laboratorio clínico paira medir proteínas, hormonas, encimas, marcadores tumorales, fármacos, drogas, etc.

O desenvolvemento de inmunoanálisis automatizados é rápido, sinxelo e de alta sensibilidade analítica, sobre todo paira coñecer o control e número de diversos analitos, ademais de ter un alto interese científico e socioeconómico pola esixencia comercial dos laboratorios clínicos.

Os coloides poliméricos dispersos en auga (partículas de látex) teñen un interese especial pola súa aplicación no campo da biomedicina, ben como soporte de biomoléculas (proteínas, encimas,…), ben pola súa resposta inmune como estimulantes nas sesións inmunológicas. A adhesión do antígeno ou anticorpo á superficie das partículas de látex produce un aumento da reacción inmunológica debido á aglutinación ou agregación de partículas. A reacción de aglutinación ao longo das inmunosesiones pode realizarse por medios ópticos e facilita o seguimento e cuantificación da agregación.

Por tanto, a utilización das partículas de látex como portadoras de anticorpos ou antígenos (ver figura) permite fixar concentracións pequenas destas biomoléculas (ex-vivo) e coñecer un número elevado de enfermidades, dependendo do antígeno ou anticorpo adherido á superficie das partículas. Este enlace pode ser físico (absorción) ou químico (enlace covalente).

Por outra banda, a obtención de novos coloides poliméricos permite o desenvolvemento de ensaios inmunológicos paira alcanzar altas sensibilidades analíticas mantendo as características necesarias paira a rapidez e a accesibilidade. O obxectivo é aumentar entre 5 e 10 veces a sensibilidade analítica obtida cos métodos actuais.

Os posibles problemas de desorción de anticorpos na superficie do látex e de orientación non adecuada á disolución poden resolverse utilizando partículas do grupo funcional superficial que poden conducir o enlace covalente dirixido a anticorpos. Ademais, a variabilidade do tamaño das micropartículas debe ser mínima paira conseguir a uniformidade do reactivo e garantir una cinética de aglutinación constante.

A unión física e química do anticorpo e do látex provoca a perda de anticorpos efectivos na superficie da partícula. Por tanto, e paira lograr un procedemento de alta sensibilidade, son necesarios: a) seleccionar o anticorpo adecuado, b) seleccionar o tamaño e tipo de partícula apropiado, e c) optimizar as condicións de reacción que faciliten a reactividad e eviten ligaciones inespecíficas.

Neste proxecto seleccionouse previamente o tamaño de partícula (0,15-0,5 mm) e a súa funcionalidade superficial (amino, clorometileno, acetal, macromónomo, que poden conducir a unión covalente de anticorpos) paira conseguir una alta sensibilidade analítica.