Caseríos verticais

2007/11/03 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

• Arkitektura
• Abeltzaintza
• Nekazaritza
• Ingurumena

Segundo os investigadores, os caseríos verticais son agora a mellor solución paira a sociedade e sobre todo paira afrontar os problemas que terá no futuro. De feito, paira o ano 2050 a poboación aumentará considerablemente, e as previsións máis modestas apuntan a que o mundo terá 3.000 millóns de habitantes máis que hoxe, dos que cerca do 80% residirán nas cidades. Cos métodos agrícolas e gandeiros actuais, habería que dedicar máis de mil millóns de hectáreas de terreo á produción de alimentos, un 20% máis que a superficie de Brasil.

A terra non pode soportala, polo que os de Columbia creen que hai que pensar en solucións e propoñen que as actividades agrícolas e gandeiras realícense en rañaceos de trinta pisos.

De feito, o cultivo de hortalizas e animais dentro da casa non é novo; moitos dos alimentos que comemos hoxe son criados internamente: as froitas e hortalizas crecen en invernadoiros, os porcos e os pitos en viveiros, e o peixe. Os investigadores partiron de aí, pero melloraron o sistema paira non danar o medio ambiente, sacar o máximo partido aos recursos e estar situados nas cidades. O resultado é un caserío vertical, ou o que é o mesmo, un caserío dentro dun rañaceos.

Moitas vantaxes

Presenta importantes vantaxes respecto dos modelos convencionais. Por unha banda, non hai gasto de transporte, xa que o que se consome na cidade prodúcese na propia cidade. Doutra banda, o sistema é totalmente pechado: os restos dun proceso utilízanse paira alimentar aos demais, evitando así a xeración de residuos. Ademais, ao estar todos os factores totalmente controlados, a colleita está garantida. Aínda por riba, non hai parásitos nin bichos, polo que non é necesario utilizar pesticidas. É dicir, os alimentos criados no caserío vertical serían orgánicos. Todo iso, segundo os investigadores.

Tamén mencionan máis vantaxes, como que os terreos que agora se destinan á cría de plantas e animais quedarían libres. Deste xeito, os bosques rozados paira converterse no primeiro campo converteríanse en bosques de retroceso, o que repercutiría positivamente no cambio climático.

Todo iso conseguiuse incorporando todos os procesos no deseño do caserío. En primeiro lugar, seleccionáronse os materiais en función do seu impacto ambiental. O edificio ten planta circular, que é a mellor paira aproveitar o espazo e a luminosidade, e todos os muros son de vidro. Este vidro é especial xa que se fai máis transparente ou opaco en función da luminosidade exterior e as necesidades interiores. Tamén ten capacidade de absorción de contaminantes no aire.

A principal fonte de enerxía é o sol, xa que a través dos paneis solares obterán a maior parte da enerxía necesaria. Ademais, instalouse un pequeno aeroxerador no tellado, que pretende xerar metano como combustible mediante a compostaxe de restos vexetais e animais. Tamén se recollería o metano que liberan os animais.

As actividades están divididas en módulos.

Vertical

Por outra banda, todos os tipos de produción están divididos en módulos paira facilitar os cambios en función das necesidades. Un dos módulos, quizais o máis importante, é a sala de control desde a que se controlan os parámetros de todos os procesos. No caserío vertical están totalmente controlados a temperatura, a humidade e a composición do aire paira adaptarse ás necesidades de cada produción.

Tamén se deseñou a xestión da auga. Por exemplo, utilizaranse sistemas hidropónicos de cría de plantas, e utilizaranse sistemas de depuración e reutilización de todo a auga utilizada tanto con plantas como con animais (animais e peces). O edificio conta tamén con sistemas de recuperación de auga evaporada que evitan a perda de auga. E así con todas as materias primas e residuos.

En realidade, moitos dos sistemas e materiais utilizados no caserío vertical xa están inventados e, en certa medida, utilízanse en agricultura e gandaría intensivas. Quizá a maior achega dos investigadores de Columbia sexa integralo todo, colocalo en vertical e colocalo na cidade.

Cantos caseríos verticais deberíanse construír paira satisfacer as necesidades alimenticias de toda a poboación? Segundo os cálculos realizados, un edificio destas características produce nun ano a mesma cantidade de comida que 50.000 persoas. Pero só en Nova York serían necesarios 150 edificios. Aínda que os investigadores puxeron o obxectivo en 2050, non parece fácil de levar a cabo. Con todo, algúns dos módulos que desenvolveron xa comezaron a aplicarse e din que están a ter bos resultados. Polo menos, o traballo dos investigadores (e o tempo e diñeiro empregados) non foi inútil.

Publicado en Gara