“O que realmente valoran é o esforzo”

2016/12/02 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Berdintasuna
• Medikuntza
• Ingeniaritza

Coñecemos a Amaia Hernández Porta, recentemente chegada de Canadá, que busca traballo. Gustaríalle traballar no desenvolvemento de sistemas protésicos e ortéticos paira a rehabilitación médica, que é o que máis lle gusta e paira o que se preparou nos últimos anos, pero ao ser un ámbito relativamente novo, non ve moitas oportunidades na súa contorna. Con todo, segue moi activo na procura de emprego e, mentres tanto, está a realizar un curso de videoxogos paira a súa posterior aplicación en rehabilitación.

Pola súa traxectoria, parece que desde o principio tiña moi claro que se especializaría en enxeñaría biomédica. Aclara, con todo, que no bacharelato non sabía que había eses estudos: “Sempre me gustaron as ciencias en xeral. Gustábame a bioloxía, pero tamén as matemáticas, a física, etc. Empecei a buscar un estudo en Internet que unise ambas as áreas, e entón tiven coñecemento por primeira vez da Enxeñaría Biomédica. Deseguido decidín que ía ir por aí”.

Así, licenciouse en Enxeñaría Biomédica pola Universidade de Navarra. O primeiro ano, con todo, non lle pareceu que acertase de pleno. Por unha banda, tivo que afacerse a practicar outra lingua: “Até entón, como aprendín todo en eúscaro, érame estraño o vocabulario técnico en castelán”, explica Hernández. Doutra banda, as materias de primeiro curso parecéronlle demasiado xerais. “Sobre todo, no máster tiven a oportunidade de profundar na rama que quería”.

Mentres tanto, gozou tamén dunha bolsa Erasmus en Trondheim (Noruega). Posteriormente cursou os seus estudos no Máster de Enxeñaría Biomédica, onde lle xurdiu a posibilidade de ir a Canadá.

“Quería ir a un lugar no que falan inglés e, como no hospital de Otawa estaban a traballar na área que me interesaba, pedín que me fose alí. Tamén me pedín noutros dous sitios de Estados Unidos, pero deles nin sequera contestáronme. Así terminei en Canadá. Aínda que nun principio resultoume duro, cando volvín aquí choreime”.

Autonomía e protección

O ambiente que atopou alí non se parecía moito ao que coñecera até entón. “Aquí, cando fas prácticas, normalmente estás moi orientada. Alí danche total liberdade. Ti decides todo: que queres facer, como, que material comprar… Ao principio dábame moita responsabilidade e preocupación, pero logo deime conta de que tamén che dan a oportunidade de meterche a pata e que o que realmente valoran é un esforzo”, confesou.

Ademais, destacou que traballando con autonomía, o resultado satisfaiche aínda máis e que sempre tivo o apoio dos seus compañeiros. Por tanto, non dubida en valorar a experiencia canadense: “Foi moi enriquecedor tanto desde o punto de vista profesional como persoal”. E confía en que a súa traxectoria profesional permítalle crecer de forma persoal.