Novos retos en biociencias
2003/09/01 Agirre Ruiz de Arkaute, Aitziber - Elhuyar Zientzia | Rementeria Argote, Nagore - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa Iturria: Elhuyar aldizkaria
Construiranse dous centros de promoción e coordinación de proxectos relacionados coas biociencias. Un deles estará situado no Parque Tecnolóxico de Zamudio, en Bizkaia, e será o encargado de coordinar o proxecto denominado BIOGUNE, un proxecto sobre saúde e biofarmacología. O segundo centro estará situado en Donostia-San Sebastián, no parque tecnolóxico de Miramón, e promoverá investigacións sobre biomateriales a través do proxecto MAAB.
Todos estes proxectos están coordinados pola Sociedade paira a Promoción e Reconversión Industrial do Goberno Vasco. Segundo María Agirre Biobask, responsable da axencia, “o obxectivo destes centros de cooperación é claro: coordinar e aproveitar os nosos recursos. Paira iso unificaremos a todos os axentes en núcleos xeográficos. Somos poucos, pero hai que aproveitar o potencial”. Ademais, teñen como obxectivo crear 3.000 novos postos de traballo no campo das biociencias paira o ano 2010. Pero non en calquera tema.
En opinión de María, “promoveranse as patentes e creadoras de novas empresas ou as que se exploten comercialmente”. Así, as áreas que se queren potenciar clasificáronse en tres programas: por unha banda, xenómica, proteómica e biofarmacología; por outro, biomateriales; e por último, proxectos relacionados coa seguridade alimentaria.
Todas son importantes. Algúns foron seleccionados por ser estratéxicos na investigación mundial. Outros, con todo, porque en Euskal Herria hai una necesidade ou una forza especial.
Biomateriales
En medicamento é cada vez máis frecuente a introdución de materiais sintéticos no interior do corpo, como prótese ou marcapasos. Estes materiais non deben producir reaccións alérxicas ou doutro tipo no corpo, é dicir, deben ser biocompatibles. Son biomateriales.
Tendo en conta que a tecnoloxía dos biomateriales, a enxeñaría de tecidos e a nanobiotecnología van xogar un papel importante, a partir de agora abordarán diferentes proxectos. En primeiro lugar está a traballarse na rexeneración de tecidos. Investigan os biomateriales capaces de rexenerar o óso, o cartílago, a pel, a córnea e outros órganos e tecidos. Segundo Goyo Ortiz de Urbina, investigador de Inasmet e máximo responsable de proxectos en biomateriales de Biobask, tamén estudan materiais con bioactividad, “non só paira substituír un elemento danado, senón tamén materiais funcionalmente activos, biocompatibles, bioactivos e biomiméticos, como a realización de prótese”.
Tamén se están desenvolvendo biosensores que informarán o funcionamento do biomaterial incorpóreo, pequenos aparellos ou dispositivos que analizan a idoneidade da compatibilidade deste material cos tecidos. Estes sensores permitirán aos médicos monitorizar o funcionamento do biomaterial.
Ademais, teñen como obxectivo o desenvolvemento de microcámaras de gran utilidade nas operacións cirúrxicas. O seu obxectivo é desenvolver instrumentos pequenos paira minimizar o impacto operatorio.
Pero os biomateriales tamén teñen outros usos. Por exemplo, utilízanse paira mellorar a dosificación de medicamentos. De feito, os medicamentos deben fluír en cantidades moi pequenas e a un determinado órgano corporal. Por iso, é necesario deseñar un biomaterial de recubrimiento adecuado que se disolva no lugar que corresponda.
Xenómica e proteómica
A resolución do xenoma humano nos últimos anos vai limitar en gran medida a dirección do medicamento deste século. O coñecemento do xenoma permitirá prediagnosticar enfermidades xenéticas e coñecer o risco xenético de cada persoa paira o desenvolvemento de diversas enfermidades. Uno dos obxectivos da xenómica é facer habituais as análises xenéticas paira o coidado da saúde, algo que o Goberno Vasco ha querido introducir como tema estratéxico.
Con todo, a xenómica abriu as súas portas a outro campo de investigación moi importante: a proteómica. Probablemente sexa o campo que máis se dedique á bioloxía. A proteómica estuda non xenes senón proteínas, xa que estas son as responsables das enfermidades.
Dentro da proteómica financiaranse varios proxectos. Algúns deles realizaranse na Unidade de Biofísica, situada na Universidade do País Vasco. Por unha banda, investigarán como se dobran as proteínas, xa que diso depende a súa actividade. As proteínas mal encartadas a miúdo producen enfermidades, polo que se desenvolverán proxectos relacionados co mal pliegue das proteínas, as enfermidades neurodegenerativas e as cardiovasculares.
Con todo, polo momento non están totalmente desenvolvidas as técnicas a utilizar en proteómica, polo que se desenvolverán ferramentas software e hardware que serán útiles paira o estudo do plegamiento e a caracterización de proteínas, coordinadas polo Departamento de Química Física da UPV/EHU. Por unha banda, está a tratarse de deseñar programas adecuados paira predicir o encartado de proteínas e, por outro, desenvolver novos e máis precisos espectrómetros MALDI-TOF utilizados en proteómica. Son áreas moi deficitarias en Euskal Herria e no mundo en xeral.
Neurociencias e oncoloxía
Dentro do proxecto Biobask promoveranse tamén investigacións sobre o cancro. O cancro é o conxunto de moitas enfermidades, pero a súa incidencia na poboación é elevada, polo que se debe investigar. Até o momento no País Vasco realizáronse poucas investigacións sobre o cancro. Biobask, con todo, impulsará proxectos polo seu interese paira o sistema sanitario.
Doutra banda, farase un esforzo especial en neurociencias. Segundo a propia María Agirre, “son cada vez máis frecuentes algunhas enfermidades relacionadas co sistema nervioso. Ademais, como vivimos nunha sociedade envellecida, leste será un tipo de enfermidade que xera una gran preocupación”. Por iso, o Goberno Vasco destinará fondos paira a investigación de enfermidades neurodegenerativas. Analizarase a base biolóxica destas enfermidades e a súa posible curación. De feito, na Universidade do País Vasco levan anos investigando este tipo de investigacións e colaboran tanto con hospitais de Osakidetza como con empresas biotecnológicas.
Este último é outro dos obxectivos do proxecto Biobask 2010: promover a investigación científica nos hospitais. En opinión de María, “nos hospitais a investigación atópase nunha situación complicada, co obxectivo de ter a mesma importancia que a que se dá ao coidado e xestión dos pacientes. Sobre todo é necesario colaborar co resto de investigadores. De feito, quen realizan investigación básica en universidades necesitan da asistencia de médicos, que teñen mostras e expedientes clínicos de pacientes. Non poderán coñecer a influencia dos novos medicamentos que desenvolveron. E o mesmo paira os médicos: non poderán realizar ensaios clínicos sen as investigacións e ensaios básicos que deben realizar os investigadores antes da súa realización”.
Outras enfermidades
Até o momento utilizáronse antibióticos paira tratar enfermidades ou infeccións producidas por bacterias, pero este método xa ofrece poucos resultados novos. Por tanto, na Universidade do País Vasco/Euskal Herriko Unibertsitatea están a levarse a cabo investigacións que propiciarán novos tratamentos, xa que existen grupos de investigación con moitos anos de experiencia. A Unidade de Biofísica, por exemplo, está a investigar os mecanismos de toxicidade e infección de virus e bacterias. Trátase de entender a actividade das toxinas producidas polas bacterias paira estudar a apertura das membranas celulares e poder desenvolver nos futuro medicamentos e vacinas contra elas.
Biobask tamén fomentará de forma significativa as investigacións sobre enfermidades autoinmunes e tamén está a preparar kits especiais paira diagnosticar enfermidades producidas por fungos. Trátase, en gran medida, de proxectos que van xogar un papel importante nas biociencias.
Participantes no proxecto BIOGUNE:
UPV-EHU (Departamento de Ciencias da Computación e Intelixencia Artificial; Departamento de Bioloxía Animal e Xenética; Departamento de Bioquímica e Bioloxía Molecular; Departamento de Farmacia e Tecnoloxía Farmacéutica; Departamento de Fisiología; Departamento de Inmunología, Microbiología e Parasitología; Departamento de Linguaxe e Sistemas Informáticos; Departamento de Neurociencias; Departamento de Nutrición; Unidade; Química; Departamento de Química; Química; Física; Departamento de Unidade; Química; Física). Participantes no proxecto MAAB:
CIC biomat e produtos sanitarios UPV (POLYMAT)
|
Tras a secuenciación do xenoma humano, una nova área de traballo está a adquirir gran forza: a proteómica. A proteómica estuda a proteoma, é dicir, o conxunto de todas as proteínas que se forman a partir dun xenoma.
Concluída a secuenciación do xenoma humano, agora é necesario aclarar a información atopada, polo que as proteínas son o novo obxectivo dos investigadores. Hai que aclarar a estrutura e función das proteínas, que son os verdadeiros traballadores da célula, que dalgunha maneira cumpren as ordes escritas nos xenes. E se estas proteínas son defectuosas ou están en cantidades inadecuadas, entón prodúcense as enfermidades. Os exemplos son numerosos: Enfermidade de Alzheimer, enfermidade de vacas tolas... As proteínas están directamente implicadas en procesos patolóxicos. Por tanto, é moi importante coñecer como son as proteínas e en que casos prodúcense as enfermidades. É dicir, investigar que patróns de proteínas mantéñense en cada enfermidade.
Até agora realizáronse investigacións ao redor das proteínas, pero analizando as proteínas por separado; en proteómica investígase a unha escala moito maior, como na xenómica se secuencian centos de xenes. Trátase, por exemplo, de analizar todas as interaccións metabólicas de cada proteoma.
Na actualidade, en moitas liñas de investigación, como a proteómica ou a xenómica, recóllense innumerables datos. Paira facilitar a correcta recollida e interpretación de todos estes datos é necesario utilizar complexos programas de computador. Este traballo tan concreto deu lugar a unha ferramenta que combina bioloxía, informática e tecnoloxía: a bioinformática.
Por exemplo, antes paira secuenciar un xene necesitábanse meses, pero hoxe en día se secuencian centos de xenes. Paira interpretar todos estes datos é imprescindible a bioinformática.
Por iso, a bioinformática experimentou un gran avance na última década e, ao mesmo tempo, debe seguir desenvolvéndose para que outros ámbitos como o medicamento forense, a antropoloxía, o control de pragas, a creación de organismos modificados xeneticamente... son cada vez máis as aplicacións que aproveitan as vantaxes da bioinformática.
Gai honi buruzko eduki gehiago
Elhuyarrek garatutako teknologia
