Cornelius Rhoads: gerra sendabide?

—Rhoads jauna! —oihukatu zion erizain batek—. Alemaniako hegazkin batzuek portua bonbardatu, eta USS Liberty itsasontzia sutan utzi dute. Ehun tona ziape-gas zeramatzan ontziak, ene. Zauritu asko dago!

Zauritu gehiago! Rhoads jaunak lanari ekin zion. Ziape-gasaren eragina zertan zetzan ikusi zuen: gasak eragin eta berehala, gaixoen globulu zurien (leukozitoen) kopurua hazi egiten zen; hurrengo egunetan, berriz, ia batere globulu zuririk gabe geratzen ziren zaurituak, eta gasaren esposizio bortitza jasandako asko hil egiten ziren.

Egunen joanean, Rhoads harriturik geratu zen: leukozitoei egindako kalteaz gain, ez zegoen ia bestelako infekziorik gaixoetan.

—Itxuraz, ziape-gasak globulu zuriei bakarrik eragiten die! —ohartu zen txundidura handiz, benetan ezohikoa iruditu baitzitzaion. Zerbait atera ote zitekeen bitxitasun hartatik? Bada, bai! Izan ere, kimioterapiaren abiapuntua izan zen hura: leuzemian, globulu zuriak neurri gabe ugaritu, eta kalte handiak sortzen dituzte. Gaixotasun haren aurkako arma boteretsua zeukaten orain.

Ordain garestia izan zen, baina zoritxarreko bonbek zorioneko ondorioa ekarri zuten!