ADN, Asia e riqueza da evolución humana

Desde hai anos está a fortalecerse e ampliando una visión máis complexa, confusa e rica da evolución humana. E niso, entre outras cousas, tiveron que ver algúns descubrimentos en Asia. O home de Flores é, sen dúbida, uno dos descubrimentos de Asia da última década que máis atención e balbordo espertou. O descubrimento engadiu á nosa árbore genealógico un ser humano con gran probabilidade de non ser Homo sapiens, vivo nunha illa indonesia fai tan só 18.000 anos. Máis coñecido como o alcume Hobbit, en 2004 coñecemos a este sorprendente pequeno home, e desde entón atoparon fragmentos dos esqueletos de nove individuos.

A pesar de que os fósiles se remontan aos 38.000-18.000 anos, os achados realizados na illa de Flores suxiren que aquel home viviu entre os anos 95.000 e 13.000, de maneira que, nese caso, correspondíalle desde antes de que o Homo sapiens estendésese a Asia, e que sobreviviu durante moito tempo.

A semana pasada tivemos coñecemento doutros fósiles humanos pouco habituais daquela época. Na revista PLoS ONE déronse a coñecer os estudos de catro cranios atopados no sur de China: segundo os estudos, son de entre 14.000 e 11.000 anos, moi similares entre si, e teñen una mestura de características morfológicas modernas e arcaicas do Homo sapiens. Os investigadores teñen una hipótese central paira explicar fósiles tan novas con características arcaicas: segundo eles é posible que sexan descendentes dunha temperá migración do Homo sapiens, que permaneceron illados dos que chegaron nos próximos períodos migratorios. Pero poderían ser membros doutra especie que evolucionou en Asia, ou híbridos...En calquera caso, resulta de gran interese o contexto do descubrimento: O moderno Homo sapiens puxo no mapa da evolución humana a seres humanos, vivos nas terras continentais, nunha época na que os nosos antepasados estaban a dar os primeiros pasos da transición do cazador-recolector á agricultura. Polo momento, as covas de cervos vermellos recibiron o nome.

Xunto a este tipo de descubrimentos, a análise do antigo ADN enredou a historia da evolución humana dunha maneira impactante. En 2010 clasificouse entre os descubrimentos do ano a descodificación do xenoma do neandertal e saber que os seres humanos de hoxe en día gardamos nos nosos xenomas uns xenes neandertales. Non todos os africanos temos estes xenes, o que indica que nalgunha ocasión produciuse una hibridación entre ambas as especies na historia da “substitución”.

O ADN da xente de Flores e a cova dos cervos vermellos non puido ser estudado até a data, polo que se descoñece si consérvanse restos xenéticos na poboación asiática actual. Sabemos, con todo, que se conservaron os doutras persoas que descoñecemos a súa aparencia. De feito, en 2010 tamén se deron a coñecer os resultados do estudo xenético dun pequeno anaco de óso atopado na cova siberiana de Denisova. Era un anaco de óso do dedo pequeno dunha moza que viviu fai 40.000 anos. Outro anaco de óso dun dedo e un petisco completan todo o tesouro atopado en Denisova, pero a diferenza do que ocorría fai case nada, foi suficiente paira saber que grazas aos estudos de ADN non era Homo sapiens, nin Homo neanderthalensis, que fai 1.000.000 de anos compartiu con eles un devanceiro común e que os actuais habitantes de Melanesia conservan os seus restos nos seus xenes.

Con estes descubrimentos hase desfigurado na última década a imaxe dunha representación nítida e sen hibridación de migracións e especies, e una imaxe máis complexa da historia máis recente da evolución humana. Segundo os paleoantropólogos, era de esperar que moitos dos estudados en Europa e África enriquecésense cos poucos estudados en Asia, e a medida que se desenvolvían as técnicas de análises do ADN antigo. Espérannos máis sorpresas paira a felicidade de quen seguimos con paixón a historia da evolución humana.

Publicado en noticia..