As mulleres teñen máis capacidade paira recuperarse tras a parálise facial
2011/12/01 Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria
Especialistas do Departamento de Cirurxía Plástica, Reparadora e Estética da Clínica Universidade de Navarra demostraron que o cerebro feminino reaxústase e tonifica mellor que o masculino tras unha parálise facial. Comprobouse que una vez realizado o tratamento cirúrxico, é dicir, o transplante muscular e a transposición nerviosa (unión do músculo da cara cun nervio diferente do facial afectado), as mulleres recuperan una sorriso espontáneo, a diferenza dos homes, e que, ademais, con máis tempo, poden recuperar o movemento.
Desde o ano 2000 traballouse con 114 pacientes de ambos os sexos con parálise facial que serán publicados proximamente na revista especializada internacional Plastic and Reconstructive Surgery.
Como tratamento cirúrxico das parálises faciais, se trasplantaron músculos conectados ao nervio masetero facial, entre outros. O nervio masetero inerva o músculo masetero, músculo encargado de masticar, xa que o movemento de peche da boca é similar ao de sorriso.
Bernardo Hontanilla, director de Hontanilla, explica que viron diferenzas entre homes e mulleres tras o tratamento: "No caso das mulleres, vimos que o cerebro era capaz de cambiar a función deste nervio e non só de masticar, senón de sorrir sen pensar. É dicir, eran capaces de diferenciar os movementos de sorriso e masticación. Os homes, pola súa banda, sorrín ao realizar o movemento de peche da boca, que se realiza ao masticar. Así, só poden sorrir pensando".
O tempo de recuperación dos pacientes da parálise facial tamén varía segundo o xénero. O especialista indicou que o tempo sempre é limitado para que una vez que se produciu a parálise facial, a unión cun nervio diferente ao afectado polo músculo sexa eficaz. "Na bibliografía dise que si transcorren máis de dous anos desde a parálise é obrigatorio introducir músculo na cara, ademais do nervio. Nós, con todo, vimos que as mulleres recuperaban o movemento da cara, mesmo despois de cinco anos, e só facían o nervio. No caso dos homes cumpríase o mencionado na bibliografía", explica o doutor.
Os especialistas descoñecen por que as mulleres teñen una maior plasticidad cerebral e por que teñen máis tempo paira recuperarse da parálise. Con todo, están a buscar as causas. "Estamos a estudar mediante resonancia magnética a pacientes con parálise facial; estamos a medir a actividade do cerebro paira representar por resonancia a plasticidad observada", explica Hontanilla. En canto ao tempo de recuperación, "é posible que as hormonas da contorna -explica o especialista. Nos experimentos realizados con animais observouse que as hormonas circundantes inflúen na curación dos nervios. Por tanto, a diferenza observada entre homes e mulleres podería estar relacionada con isto".
