Eva e a clonación humana
2003/02/01 Carton Virto, Eider - Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria
Pero cando escribo este artigo pasaron quince días e seguimos igual. Eva non foi vista por ninguén e ningunha proba chegou a ningún sitio, iso si, soubemos perfectamente quen son os raeleses.
Os Rael naceron fai 30 anos en Francia. En 1973, un xornalista francés coñecido como Raël, aparece un ser alieníxena e revélalle a verdade: o home naceu nos laboratorios, por clonación, fai 25.000 anos. En agradecemento á honra, Raël quixo chegar á altura daqueles sabios extraterrestres e volveu a clonar ao home. E seguindo o método alieníxena, mostrounos ante o mundo e transmitiunos a súa verdade.
Pero aquí, na Terra, polo menos entre os científicos, trabállase doutra maneira. Os estudos publícanse en revistas para que outros os lean e discutan. Acreditar a súa veracidade. Facilitando datos e deixando ver resultados. Ademais, pode repetirse se o desexa. Se non se cumpren estes requisitos, os resultados das investigacións non son aceptados.
Os Rael non deron ningunha proba, pero moitos sospeitan que conseguiron o que querían: publicidade e diñeiro. Só é posible acceder á web da empresa Clonaid, creada por eles, paira facerse cos obxectivos económicos. Pagando 200 euros ao ano, gardarán o meu xenoma conxelado paira curar as enfermidades que poida ter no futuro ou crear un órgano que o necesite. E por 5.000 euros podo comprar un óculo. Non especifican canto tería que pagar por clonar, pero poden facelo sen problemas. Din que os seres clonados son moi sans.
A verdade dos científicos
Dolly naceu en 1996 tras 277 fracasos e, aínda que ao principio parecía san, o ano pasado detectáranlle una artrite. No camiño cara ao primeiro rato clónico tamén se perderon 274. E o mesmo con outros animais.
Os científicos insistiron en que as técnicas de clonación só están nos seus inicios, teñen moi pouco éxito, pérdense máis dun centenar de veces por cada clon que vive e os que viven tamén teñen problemas de saúde.
Clonáronse ovellas, ratos, porcos e vacas, pero o proceso non se entende ben e aínda queda moito por aprender. Por exemplo, aínda non se conseguiu clonar un mono. Por tanto, o intento de clonar aos seres humanos sería una barbaridade. Pero non porque a clonación sexa despreciable en si mesma, senón porque a técnica non cumpre polo momento os requisitos mínimos de viabilidade que deben cumprir os estudos con seres humanos. Este matiz é moi importante xa que a clonación humana xera nos últimos tempos intensos debates éticos.
A predición dos Rael deu una nova respiración a estes debates e aos que moitos argumentos consideran rechazable a clonación. Estes grupos, normalmente baseados en valores relixiosos, condenan tamén á clonación terapéutica, é dicir, á creación de embriones humanos por clonación, dos que se extraen células nai e realízanse investigacións.
As células nai teñen a capacidade de converterse en calquera célula do corpo e os investigadores creen que traballando con elas pódense tratar un día unha chea de enfermidades, entre elas moitas que hoxe en día non teñen remedio: Alzheimer, Parkinson, diabetes, esclerose, etc. Estas células de gran poder están presentes en todos os tecidos, pero moitos científicos creen que as máis embrionarias son máis poderosas. Ademais, as células nai dun embrión producido a partir de una célula propia serían as máis adecuadas paira o seu uso terapéutico. De feito, non habería tanto risco de rexeitamento. A clonación é un paso imprescindible paira conseguilo e é o que se chama clonación terapéutica. Está claro, por tanto, que o obxectivo non ten nada que ver coa creación doutro ser vivo.
A clonación reprodutiva e a terapéutica teñen a mesma base técnica, pero non son o mesmo. A creación de clons paira a terapia supón a creación de células que é cientificamente viable. O outro se refire á colocación destas células no útero dunha muller e ao desenvolvemento de todo o embarazo, e á vista dos resultados obtidos nos animais, hoxe en día non é viable.
Por iso é tan prexudicial o anuncio de Clonaid. A pesar da pouca credibilidade do grupo, a clonación é un tema que apenas se coñece na rúa, e nestes casos todo mestúrase e difúndese con facilidade. Iso é o que fan quen queren prohibir todas as investigacións que se realizan ao redor da clonación. Negarse a todo sen distinguir obxectivos e medios. Non sería tan grave se a sociedade tivese información directa e estes grupos menos poder, pero desgraciadamente na rúa fálase máis de nenos clonados que da situación real das investigacións.
Os gobernos europeos están a discutir agora se legalizar ou non a investigación de embriones humanos. Se o medo e os prexuízos relixiosos gañan, uno dos grandes retos da biomedicina corre o risco de ser abandonado. Ou de clandestino.
Ao final todos percibiriamos a perda, incluso os ancorados en negativo.
Gai honi buruzko eduki gehiago
Elhuyarrek garatutako teknologia
