Non son necesarios tantos ratos

2009/05/02 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

• Zoologia
• Farmakologia
• Unibertsitateak

É habitual utilizar ratos paira probar medicamentos e tratamentos paira as persoas. Nestes experimentos, todos os parámetros están moi medidos, para que se alguén fai o mesmo experimento teña os mesmos resultados. Esta é una das características do método científico, é dicir, os experimentos deben ser repetibles.

Paira garantir que o experimento sexa repetible, os investigadores controlan ao máximo todos os detalles, como ratos e parámetros relacionados con eles. Así, os investigadores seleccionan ratos idénticos aos xenéticos e no informe de investigación indican claramente o seu tipo. O mesmo faise cos factores que poden influír no rato: tamaño das gaiolas, temperatura ambiente, dieta...

Joseph Garner da Universidade de Purdue cre que é inútil querer controlar todos os factores. Os ratos responden a estímulos que as persoas nin sequera detectan. Garner ofrece un exemplo: nun laboratorio, o cheiro dun investigador pode provocar tensión nun rato, e noutro laboratorio, o doutro investigador pode non afectar a outro rato. Segundo isto, una mesma investigación pode dar diferentes resultados nun laboratorio ou outro, e como os investigadores non saben cal foi a razón, poden facer una interpretación errónea.

Ademais, cando se proban medicamentos e sustancias nas persoas, os voluntarios que participan nas probas non son os mesmos. E tampouco sería conveniente, si logo queren que este medicamento sexa útil paira moitas persoas. Por tanto, paira que controlar con tanto rigor os ratos experimentais e a súa contorna?

Probas na proba

Paira comprobar a influencia dos factores presentes nunha contorna supostamente controlada, Garner realizou o mesmo experimento con tres tipos de rato, dúas gaiolas e tres tempos diferentes. Así, fixo o mesmo experimento de 18 maneiras. E obtivo resultados diferentes, pero non como esperaba, é dicir, non dependían do tipo de rato nin da gaiola, senón doutros factores non considerados.

Cando isto ocorre, por exemplo, cando se repite un experimento paira probar un medicamento e o resultado non é o mesmo que o anterior, fanse moitas máis probas, é dicir, utilízanse moitos máis ratos. E iso é prexudicial, non só paira os ratos, senón tamén economicamente.

Segundo Garner, os medicamentos son caros, sobre todo porque as compañías farmacéuticas invisten moito diñeiro en crealos. De feito, por cada medicamento que salgue ao mercado quedan ao redor dun centenar no camiño en calquera fase das probas clínicas. Por tanto, recuperan o diñeiro que perderon con eles a través dos medicamentos que se despiden.

Por tanto, Garner chegou á conclusión de que é mellor que nos experimentos os ratos estean en contornas moi variadas, o que permite obter resultados máis útiles que doutra maneira, ou que ao interpretar fanse menos erros e ademais necesítanse menos ratos. Segundo Garner, "beneficiaría as investigacións farmacéuticas, os pacientes e os ratos".

Coñecendo o número de ratos que se utilizan nas investigacións, a reflexión de Garner é interesante: 30 millóns de ratos ao ano utilízanse en laboratorios de todo o mundo.

Publicado en Gara