Flash electrónico

1995/03/01 Nogeras, Itziar - Elhuyar Fundazioa Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Irudiak/Soinuak

A súa luz ten a mesma temperatura de cor que a do día claro e ilumina un espazo relativamente grande cun instante, pero a medida que aumenta a distancia a intensidade diminúe moito.

Ao ter o obturador totalmente aberto durante o brillo, o brillo do flash e a velocidade de obturación deben estar sincronizados. Nas cámaras con obturador central isto non é un problema. Nos obturadores de plano focal, pola contra, o flash non permite utilizar calquera velocidade de obturación, senón a velocidade de sincronización que a propia cámara indica cunha cor ou marca especial. Normalmente esta velocidade adoita ser de 1/60 s e nas cámaras máis recentes pode ser de 1/125 ou 1/250 s.

A forma máis sinxela de calcular a exposición é utilizando o número de guía. Este número depende da sensibilidade ISO da película (xeralmente de 100 ISO) e cada flash trae a súa.

A velocidade de exposición depende da velocidade de escintileo do flash (o flash máis comúns adoitan ser de 1/500 s), e dado que a distancia e a luminosidade que recibe o suxeito varía a súa potencia, teremos que seleccionar o diafragma adecuado (polo que haberá que controlar a exposición mediante a apertura de diafragma). Paira iso dividiremos o número de guía pola distancia entre o flash e o suxeito e o resultado será o diafragma a colocar (se se utiliza una película de 100 ISO, claro).

Con todo, sen necesidade de realizar cálculos, a maioría do flash inclúen una táboa que indica a distancia e a apertura de diafragma a utilizar en función da sensibilidade da película.

Estes cálculos teóricos están realizados paira estancias de paredes relativamente claras de tamaño normal. Tanto si a habitación é moi grande coma se as paredes son moi escuras, ou si trabállase fóra, a potencia do brillo baixa á metade, xa que a luz non está reflectida. Nestes casos, o diafragma debe ir aumentando un paso.

Ademais da manual, hai flashes de uso automático. O propio aparello, valéndose da célula fotoeléctrica que ten na súa parte dianteira, decide o tempo de escintileo que necesita cada foto segundo o diafragma posto, cortando o brillo cando lle chegou suficiente luz. O diafragma a colocar vén dado polo flash e normalmente pódese elixir entre valores de diafragma de supervivencia. Con todo, co flash automático non se pode pór ao obxectivo nada que reduza a intensidade lumínica (filtros, tubos de estiramento, ... por exemplo), o cabezal de flash sempre debe estar orientado cara ao suxeito e non é posible achegarse demasiado ao suxeito. (Si utilizamos o manual, podemos facer correccións).

Por outra banda, colocando o flash sobre a cámara e mirando ao suxeito, prodúcese una iluminación demasiado intensa (co efecto de “ollos vermellos”). Paira evitalo, pódese colocar o aparello mirando una superficie reflectora.

A luz pódese reflectir mirando calquera superficie branca (cara ao teito, a parede da habitación, a cartolina branca ou prateada, etc.). Deste xeito, o diafragma deberá aumentarse en dous puntos.

Se non se ten a posibilidade de reflectir a luz, pódese ridiculizar colocando ante o flash calquera cousa blanqueada (papel de calcar, tea ou similar).

O flash pode utilizarse tamén con luz de día. En ocasións, en situacións de contrastes intensos, a pesar de estar suficientemente iluminada paira tomar una foto, córrese o risco de que a das sombras salga demasiado escura. A solución é utilizar a técnica do flash llenador ("fill in flash"). Esta técnica permite que o de luces salga correctamente o das sombras sen sobresaturar.

Con todo, á hora de elixir a exposición debemos ter coidado, a non ser que o principal foco de luz sexa o flash. Paira saber que abertura de diafragma é conveniente, basta con ter un ou dous puntos por baixo do que necesitariamos si só se iluminase a foto co flash e, posteriormente, calcular a velocidade de obturación correspondente ao día claro paira ese diafragma (si é superior á velocidade de sincronización, teremos que cubrir o flash cun pano ou cun paso de baixada de velocidade por cada flexión deste).

Finalmente quédanos mencionar o flash TTL. TTL, son as siglas en inglés de "throught the lens" e significa "ao longo do obxectivo".

Desta forma o flash funciona totalmente automaticamente e a exposición calcúlase a través do obxectivo.