Problemas dos obesos

1989/03/01 Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Osasuna

A morte súbita que pode producirse por causa do xaxún longo non é consecuencia directa da perda de peso, senón da desaparición de proteínas tisulares. Una dieta adecuada debería tomar como fonte de enerxía unicamente as graxas xa acumuladas (e non as proteínas). En xaxún gástanse principalmente graxas, pero tamén se perden proteínas. As dietas baixas en calorías que aseguren a inxesta de proteínas líquidas tampouco poden evitar o risco de morte súbita. Parece que a desaparición das proteínas necesarias, como as que ten o corazón, non pode ser descartada. Algúns animais, como os pingüíns, poden realizar longos xaxún sen efectos aparentes. Como o conseguen?

Un equipo de investigadores do CNRS de Strasburgo estudou os pingüíns e descubriu que estas aves empezan a comer de novo a partir dun momento. Parece ser que o corpo lles dá una especie de sinal que lles empuxa a comer antes de superar o perigoso límite de desaparición de reservas. No home obeso non se viu e pode estar relacionado coa necesidade de gastar máis proteínas ao final do xaxún. Este maior gasto prodúcese antes de que as graxas desaparezan por completo. E é que no caso dos pingüíns, cando se renova a comida, o animal aínda ten o 20% das graxas iniciais.

Como aplicar isto aos seres humanos? Si puidésese estimar o importe das reservas iniciais de graxa e da cantidade eliminada na dieta, o xaxún podería interromperse antes de que se producise jera.