Incidencias informáticas na pandemia
2020/06/18 Roa Zubia, Guillermo - Elhuyar Zientzia
Neste contexto da investigación do coronavirus ocorreu una historia curiosa. A mediados de marzo, cando a pandemia estaba a estenderse e os países europeos estaban a decidir que medidas había que tomar, Neil Ferguson, enxeñeiro computacional do Imperial College de Londres, publicou na revista Nature os resultados dunha simulación por computador. Os resultados indican que si non se tomaban medidas, a pandemia deixaba 500.000 mortos no Reino Unido e 2.200.000 en Estados Unidos. Son números asustables. A pregunta era si esa simulación estaba ben realizada ou non.
.jpg)
400
O simulacro non tivo moi boa acollida. Tivo críticas violentas. Destrutivos. En ciencia, cando se publica un resultado, moitos científicos que non son autores repiten o traballo (neste caso a simulación) nas mesmas condicións. O obxectivo é confirmar que facendo o mesmo calquera, o resultado é o mesmo. Pero nesta simulación o código do software estaba moi mal escrito. Era un programa escrito en linguaxe C++, moi sucio e erróneo. De aí as críticas violentas: “Totalmente confiable”. “Unha lea chea de erros”, expresáronse moitas palabras duras.
O final da historia foi una sorpresa. Un neurocientífico da universidade de Cambridge repetiu a simulación con resultados iniciais. Por tanto, demostrou que aquelas críticas devastadoras iniciais non eran xustas.
Aquí hai una reflexión interesante. Pódese criticar a propia formulación da simulación. Nunca saberemos até que punto estes resultados serían reais si o Reino Unido e Estados Unidos non adoptaran medidas. Pero a parte informática non era fiable. A presión da comunidade científica enviou ao lixo una ferramenta potencialmente útil.
A verdade é que en marzo houbo dúas posturas. Una delas, de crítica rigorosa e cega, e outra de crítica construtiva. Científicos axudaron a Ferguson a limpar e facer máis útil o programa. De feito, a principios de abril publicaron una segunda versión máis ordenada. Estes de o segundo grupo entendían, no contexto da pandemia, que non se podía empezar de cero un programa tan complexo e que Ferguson adaptou da maneira que puido a outro que tiña á súa disposición paira empezar a utilizalo canto antes. Como din algúns científicos, estes programas de código sucio son habituais en moitos dos traballos que aceptamos. Agora obsérvase que, a pesar de non ser ordenado, este programa podería servir como punto de partida.
Pero as críticas destrutivas cortáronlle as ás. Hoxe utilizamos a palabra hater, non? Pois hai hateres no mundo da investigación e son moi destrutivos.
Gai honi buruzko eduki gehiago
Elhuyarrek garatutako teknologia
