Chega a hora de lanzamento de Envisat

2002/02/28 Mendiburu, Joana - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Klima

Envisat é o satélite máis grande e complexo da ESA totalmente equipado. Ten una lonxitude de 25 metros e una anchura de dez metros e un peso de máis de oito toneladas. A súa función será a de recompilar e enviar datos ambientais, paira o que conta con diversas ferramentas.

Prevese que o programa estea en marcha durante 15 anos e a construción, lanzamento e cinco anos de satélite no espazo custará 2,3 millóns de euros. O custo é elevado, pero os responsables da ESA lembraron que o cambio climático e o resto dos problemas ambientais son responsabilidade de todos e por iso non fixeron recortes orzamentarios. Dito doutro xeito, o programa Envisat custará a cada europeo tanto como un café ao ano.

Cantos datos, diferentes ferramentas

As funcións a realizar serán as do gasto. Incluirá información sobre o efecto invernadoiro, a destrución da capa de ozono e o cambio climático durante os próximos cinco anos, entre outros. Segundo os responsables da ESA, a información será fundamental paira tomar decisións políticas sobre cambio climático.

Paira unir estes datos, o satélite Envisat conta con varias ferramentas.

Grazas ás imaxes enviadas polo radar Advanced Synthetic Aperture Radar (ASAR), poderanse predicir tamén as menores variacións da superficie terrestre. Este instrumento, nun só tránsito, é capaz de deseñar o mapa da superficie terrestre cunha resolución duns dez metros e, ademais, as condicións atmosféricas non condicionan o seu traballo. Isto permitirá prever desastres artificiais e naturais. Por exemplo, pódese prever a explosión dun volcán, mesmo cando os primeiros movementos sexan duns centímetros.

O detector Global Ozone Monitoring by Occultation of Stars (GOMOS), pola súa banda, determinará a distribución do ozono ao redor do planeta. Grazas aos mapas tridimensionales xenerais MIPAS e SCIAMACHY, coñeceranse todos os gases da atmosfera. Coa maior precisión mediranse os gases de efecto invernadoiro como o metano e o monóxido de carbono. Sábese que cada ano, a principios de agosto e setembro, os niveis de ozono na alta atmosfera antártica redúcense drasticamente. Nunha cadea de reaccións químicas, os átomos de cloro, procedentes principalmente dos gases CFC, eliminan o ozono a gran escala. En consecuencia, parte do planeta queda desprotexido das radiacións ultravioletas. A información enviada por GOMOS servirá paira comprender mellor este feito. O detector será capaz, a escala moi reducida, de comunicar os niveis de ozono en calquera parte do mundo.

Advanced Along Track Scanning Radiometer (AATSR) medirá a temperatura exacta da superficie do mar e o Medium Resolution Imaging Specrometer Technology (MERIS) revelará a cor do océano. A distribución de cores permitirá coñecer a distribución do fitoplancto. O fitoplancto é un absorbente do dióxido de carbono da biosfera, polo que esta información servirá paira medir o cambio climático. Doutra banda, o altímetro do radar medirá os menores cambios no nivel do mar e a topografía do xeo polar. Este dato será prezado paira prever fenómenos meteorolóxicos como o Neno. De feito, antes do Neno, no mar e na terra prodúcense elevacións extraordinarias de temperatura, aumentando o nivel do mar nuns 50 centímetros. O altímetro do radar pode detectar esta variación do nivel do mar.

Está claro, por tanto, que desde Envisat os meteorólogos e demais expertos recibirán información prezada. Outra cuestión é si os políticos terán en conta todos estes datos paira tomar medidas sobre cambio climático.