Control óseo máis preciso, dixital
2010/03/07 Lakar Iraizoz, Oihane - Elhuyar Zientzia
Completar a rotura dun óso segundo as prescricións dun sistema informático ten polo menos una vantaxe evidente: "que os computadores non fallan", afirma José Ignacio Martínez, médico que utilizou por primeira vez este sistema en Policlínica Gipuzkoa.
Taylor é un fijador externo tridimensional con dous aneis e seis varras entre aneis. Paira amarralo ao óso extráese una placa dos aneis. Deste xeito, suxeita o óso a completar durante toda a volta.
Supoñamos que temos un óso mal formado, é dicir, que os anacos de óso non se soldan aliñados. Nestes casos é necesario romper este óso e colocalo correctamente para que se solda definitivamente. Pois a fijadora Taylor é perfecta paira estes casos. Así o afirman os especialistas que o utilizaron.
A fixación externa Taylor mantén o óso a completar en toda a volta (Foto: Iñaki Martínez).
Paira fixar o dispositivo, ensínanlle" cal é a súa posición neutra, na que as seis barras estarían á mesma distancia, polo que todas serían da mesma lonxitude. Una vez determinado isto, deforman o dispositivo e adáptano á posición do óso mal formado: cada anel colócase a cada lado da fractura e as barras entre ambos se alargan e acurtan ata que adquiren esa posición.
Entón ponse en marcha o sistema informático, que ve en que posición atópanse as barras e que debe facer paira volver á posición neutra. Loxicamente, a posición neutra correspóndese coa posición que deberían ter as partes dos ósos. Por tanto, una vez alcanzada a posición neutra, a outra volverá á súa posición natural.
O sistema informático esixe que os pacientes non teñan que acudir periodicamente ao médico paira adaptar o fijador, o sistema indícalles a barra que deben alargar ou acurtar, cando e canto.
Trece días dispoñibles
Martínez dá a súa primeira intervención como exemplo do funcionamento do sistema. Hai aproximadamente un ano cun home de 43 anos. Nun accidente de traballo rompeu a morna e, como naquela época puxéronlle mal os dous ósos, no momento da intervención tiña a perna inclinada (e como consecuencia dese buzamiento, esa perna era máis curta). En concreto, había 20 graos inclinados da posición que debía ter.
Aos que van con calzado só lles palia o impacto adóitea do calzado e non os coxíns e articulacións dos pés (Foto: Morten Liebach).
"Foi una operación complexa", afirma o Dr. Martínez. Con todo, ao día seguinte o paciente foi capaz de pór a perna no chan. De feito, o dispositivo mantivo as partes superior e inferior do óso, polo que o peso do corpo non danou o óso.
Todos os días o paciente seguiu as ordes do computador e “durante trece días tiña o óso totalmente corrixido”, sinalou Martínez. Despois só tivo que esperar a que se encha o oco entre os ósos.
Este enchido realízase en por si. Os ósos son capaces de formar tecido óseo e de formar óso onde falta. Por tanto, con dispositivos que suxeitan adecuadamente os ósos, como Taylor, pódense tratar as fracturas e realizar outras intervencións. Por exemplo, poderían prolongarse os ósos das persoas enanizadas. "Desde hai tempo sabemos que os ósos se poden estirar tanto como queiramos", afirmou Martínez.
Publicado en 7K.
Gai honi buruzko eduki gehiago
Elhuyarrek garatutako teknologia
