"Una organización deste tipo debería ser capaz de ofrecer una solución adecuada"

2015/11/06 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Berdintasuna
• Zoologia
• Elkarrizketak

O caso de Ostaizka Aizpurua Arrieta é un exemplo das dificultades e dificultades que atopan as investigadoras paira desenvolver a súa carreira profesional. No entanto, relátao tranquilamente, convencido de que a súa petición é totalmente razoable e ten dereito a recibir resposta.

Até hai pouco todo foi “normal”. Tras a realización da súa tese na UPV/EHU, tivo a oportunidade de quedar como investigador postdoctoral, “coa intención de buscar resposta ás preguntas que quedaron pendentes ao longo da tese”. E aínda está niso.

Como o contrato é dun ano, empezou a mirar que podía facer. Tiña claro que quería seguir investigando. “As bolsas que se concedan en Europa paira ser investigador postdoctoral teñen una duración de dous anos e deben estar no estranxeiro. Pero o Goberno Vasco ten outros e con eles pasas dous anos fose e volves paira facer o terceiro. Así que elixín iso. Decidín visitar o Museo de Historia Natural de Copenhague, un dos centros de investigación máis avanzados de toda Europa. Ademais, permitiríame ampliar un pouco o marco no que traballei até agora”.

Precisou que seguiría co morcego dactilar, pero até agora investigou aspectos ecolóxicos e sensoriais, onde estudaría a microbiomica e a fisiología alimentaria. Paira iso recibiu o visto e prace do director do centro. Por tanto, non había ningún problema neste sentido.

Ademais de solicitar una bolsa europea, solicitou a do Goberno Vasco. Paira iso achegou a documentación necesaria, incluíndo datos do director de Copenhague, proxecto de investigación e curriculum. “Una vez avaliado isto, os expertos entrevístanche paira resolver as súas dúbidas sobre o proxecto. E o Goberno Vasco ponche un día e una hora paira a entrevista”.

Sen solución

Aizpurua explicou a importancia desta entrevista, xa que non asistir á cita concedida suporía a perda da bolsa. Consciente diso, e dado que está embarazada e anunciáronlle que o parto ía ter lugar na mesma época na que ía ser entrevistado, escribiu ao Goberno Vasco paira saber que podía facer se os dous coincidisen no mesmo día. “Dixéronme que sentían pero que non podían facer nada. É dicir, se non me presentaba o día e a hora acordados na entrevista, quedaríame fóra da convocatoria de bolsas”. Esa foi a resposta de Aizpurua. “É posible que o bebé naza una semana despois do día da conversación, pero nese momento deime conta de que había algo aí e algo grave”.

Aizpurua considera que o Goberno Vasco non foi capaz de responder correctamente a unha situación de excepción. “Una organización deste tipo debería ser capaz, non só de responder ben, senón de ofrecer una solución adecuada. E non foi capaz nin dun nin doutro".

Ante iso enviou á prensa una carta explicando a súa situación. Nela explicou que a administración predica a necesidade de mellorar a situación das mulleres na ciencia, pero que no día a día teñen estes obstáculos. E quéixase por iso: "O pequeno Anuk nacerá en poucos días e, aínda que é triste, o posto de tres anos da súa nai, e quizais tamén a carreira científica, depende de cando sairá da tripa da súa nai".