Premios Óscar á Ciencia e a Técnica da Imaxe

2002/03/24 Mendiburu, Joana - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Irudiak/Soinuak

Óscar, a gloria da industria cinematográfica estadounidense.

Detrás de prestixiosos actores, directores e produtores hai moitos traballadores e empresas que melloran ferramentas e desenvolven novas técnicas. A dixitalización é una das novas técnicas que hoxe en día vai da palabra á boca, pero o cine está composto por cámaras, luces, sons, etc. Cada ano en todos estes ámbitos déronse novos pasos paira chegar ao cine que hoxe coñecemos.

Os Óscar da Ciencia e a Técnica da Imaxe teñen como obxectivo premiar estes avances. Na entrega dos premios tense en conta a utilidade das novas técnicas, a súa eficacia e a súa dimensión económica. Por tanto, as técnicas premiadas deben cumprir dous requisitos. Por unha banda, como é normal, debe ser un método, una fórmula ou un invento concreto relacionado coa arte e a ciencia da imaxe. Ademais, deberá tratarse dunha técnica ou material estreado o mesmo ano de entrega do premio.

Premios por categorías

Os premios da Técnica da Imaxe e a Ciencia son tan antigos como outros Óscar tan coñecidos. Os Óscar repartíronse por primeira vez en 1929 e estes outro tres anos máis tarde, en 1931. Distribúense en diferentes ámbitos, polo que na comisión que decide a quen se entrega o premio participan preto de 40 expertos de diferentes departamentos. O seu director é o propio presidente da academia.

A dixitalización foi abrindo novas vías no mundo do cine, especialmente nas películas de debuxos animados. A imaxe é da película "Serk".

Películas, óptica, proxección, luz, son e imaxe dixital son algunhas destas series. Os premios outórganse a avances con todo o mérito, polo que é posible que nun ano outórguense varios premios da mesma área ou que nalgúns ámbitos non se conceda ningún premio (non se realizan inventos anuais que merezan o premio). O ano pasado, por exemplo, repartíronse catro premios relacionados co son.

Paira preparar a entrega de premios, a Academia pregunta cada ano ás persoas que traballan en torno ao cine e ás empresas a enviar información sobre as novas técnicas utilizadas. Posteriormente, esta información trasládase aos membros da comisión e a mediados de setembro comezan as primeiras reunións paira decidir a quen se conceden os premios.

O premio deste ano foi discutido

Detrás do traballo dos actores está o esforzo de moitos que traballan no campo da técnica. Na imaxe, Marilyn Monroe.

Os premios deste ano entregáronse a noite do 2 de marzo nun acto de cea. En total entregáronse 21 premios, uno dos máis habituais na entrega de premios, e un deles pola técnica deseñada e desenvolvida por Peter Kuran paira a recuperación de imaxes en cor de películas antigas. Kuran non viviu as cores senón os contrastes. Nas imaxes obsoletas de cores as sombras e os escuros azulean e os puntos de luz amarillean. Por tanto, as cores mestúranse e non hai que dicir que coa perda das cores diminúe moito a calidade da imaxe.

Grazas á técnica de Kuran, o azul e o amarelo desvélanse e aclaran respectivamente. Paira iso ilumínase a película por baixo e cópiase a imaxe nunha película en branco e negro. Deste xeito, os momentos escuros aparecen en negro e as partes claras en branco. A continuación, vanse superponiendo as dúas películas e, así, o contraste faise evidente. En certa medida pódese dicir que a técnica de Kuran é como pór sobre o debuxo orixinal de cores un papel de calco pintado en branco e negro.

Pero esta entrega de premios, do mesmo xeito que a doutros Óscar, xerou confusión e crítica. Segundo algúns expertos, a técnica de Kuran non é nada nova. Á marxe dalgúns detalles, trátase dunha técnica utilizada nos últimos 10-15 anos. Cineric anunciou que a súa técnica é moi similar.

Hollywood nunca premiou aos seus irmáns Lumiere, inventores do cine.

Estas declaracións están a dar lugar a unha longa cadea de reaccións que, segundo informou a empresa Cinetech, na que traballa Kuran, non serven paira reparar calquera película. Din que só se poden recuperar películas que foron sometidas a un tratamento previo á súa deterioración con técnicas fotoquímicas anteriores. Por tanto, é imprescindible tomar conciencia do risco de deterioración previa e tomar as medidas oportunas. Como é lóxico, con todas as películas antigas non se fixo esa previsión.

Con todo, esta técnica non é a única maneira de recuperar as películas antigas. De feito, hoxe en día tamén se recuperan dixitalmente. Paira iso, o negativo orixinal se escanea e, posteriormente, por computador, o vermello, o verde e o azul trátanse un a un. O resultado é moi bo, pero é moi caro tratar as películas vellas desta maneira. De feito, con esta técnica recuperouse a película de Hitchcock Vertigo, cuxo custo foi dun millón de dólares.

A técnica de Kuran é un 25% máis barata e ademais faise máis rápido, aínda que o resultado non é tan perfecto. E quen sabe si é tan novo como di!

Publicado en 7K.