Formada por miles de flores: Gerizondoa

1997/04/01 Terés, Joxepo Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Botanika

Como lembrarás, ao analizar o lector, o espino negro, tivemos a oportunidade de coñecer o xénero e a familia do cerdito. O esplendor que nos brindan os arbustos e árbores que alberga na zona de primavera é espectacular e é fácil identificar estas especies.

Esta preciosa árbore, que agora analizaremos, pode alcanzar os 30 metros de altura, cun groso tronco e una grisácea, case lisa. As súas ramas están case formadas horizontalmente e son numerosas, lisas e ilegais. As follas son bastante grandes, obovados alargados, aserrados no bordo e algo peludos na parte inferior, son caducas e presentan un peciolo longo. As flores, pola súa banda, aparecen a finais de inverno ou principios de primavera; atópanse no ginbaile de 2-6 e son brancas. Os froitos, de drupa, redondeados e xeralmente de cor vermella, chegan desde maio até xullo.

Esténdese en case toda Europa, o oeste asiático e o norte de África. Ao parecer e segundo as investigacións realizadas, a pesar de pensar que tiña a súa orixe no oeste asiático, en Europa tamén se atopou en antigos xacementos arqueolóxicos. Habita en chans frescos e gordos, en robledales e hayedos e en bosques mixtos de folla caduca. En Euskal Herria e na vertente atlántica é bastante común e vai diminuíndo progresivamente até a súa completa desaparición na vertente mediterránea.

Os seus froitos, cereixas, son moi apreciados e por iso existen moitas variedades de cereixas cultas. Por outra banda, a súa madeira é de textura fina e é apreciada en mobles e tornos. Tamén se utilizou como herba medicinal; por unha banda, as cereixas son laxantes e, por outro, os flocos son diuréticos.

Cerdeira Familia: rosáceos Especie: Prumus avium Distribución: Bastante común na vertente atlántica do País Vasco, excepto en Bizkaia Hábitat: chans frescos e distintos tipos de bosques Herba medicinal: si