Nano-utopía
2006/12/14 Carton Virto, Eider - Elhuyar Zientzia
Desde o punto de vista da mercadotecnia, trátase dun concepto máis atractivo: moderno, sofisticado, punteiro, futurista... todo o ten polo lado perfecto e cada vez úsase máis paira vender produtos. A organización estadounidense Woodrow Wilson, por exemplo, recompilou nun inventario publicado no principio do ano 212 produtos que anunciaban o uso da nanotecnoloxía, o dobre dos contabilizados en 2005 por outro estudo. Este inventario incluía produtos de todo tipo: produtos informáticos, electrodomésticos, roupa, equipos deportivos, produtos cosméticos, etc.
A listaxe completouse con procuras por Internet e é una estimación, xa que non é posible catalogar todos os produtos que utilizan nanotecnoloxía, xa que en principio non é necesario rexistralos. No entanto, de acordo co inventario, indicouse que a Nanotecnoloxía podía estar máis presente na etiqueta que nos produtos, é dicir, que a nanotecnoloxía é un valor crecente no mercado da publicidade e que, consciente diso, duplicouse porque as compañías puxeron de manifesto esta característica do produto.
Parece, con todo, que a nanotecnoloxía se convertese nunha estrela fugaz do mercado publicitario. E é que, desde o verán, a reflexión sobre os riscos que pode comportar cobrou protagonismo. É segura a nanotecnoloxía paira a saúde? Prexudicará ao medio ambiente?
A nanotecnoloxía utiliza partículas a escala de átomos e moléculas, e a maioría das preocupacións proveñen desa diminutitud. Por exemplo, hai que ter en conta que as propiedades dos materiais poden variar co tamaño, polo que non ser nocivo a gran escala non pode ser simplemente considerado válido na nanoescala. Tamén se sospeita que as nanopartículas non "viaxan" como as partículas máis grandes e que poden ser capaces de superar os límites paira outros. Un exemplo clásico é pasar do sangue ao cerebro por ranuras demasiado pequenas paira os demais. Ou chegar aos pulmóns polas vías respiratorias provocando danos.
Por iso, algúns propoñen que as nanopartículas estúdense como compostos totalmente novos e que se regulen especificamente. Neste ámbito practicamente todo está por facer, pero parece que todos os axentes do sector están interesados en traballar. Todos queren regular, garantir a seguridade, desenvolver, investigar e avaliar os medios paira medir os posibles riscos.
Parece que as empresas están preocupadas porque creen que a desconfianza na nanotecnoloxía pode estenderse na sociedade e limitar o desenvolvemento do sector. Non queren facer camiño aos alimentos xeneticamente modificados e están a dar pasos para que sexa un sector seguro e para que a sociedade tómeo.
Neste sentido, os expertos da organización Woodrow Wilson lanzaron una proposta paira desenvolver a nanotecnoloxía durante quince anos, na que se detallan os traballos que deberían realizarse e as datas nas que deberían realizarse para que a nanotecnoloxía sexa segura paira os traballadores, os consumidores e o medio ambiente. O obxectivo é desenvolver tecnoloxías, modelos e programas que permitan medir e prever os efectos da nanotecnoloxía sobre a saúde e o medio ambiente. Trouxeron a proposta a tres páxinas, pero si leva a cabo o escrito en papel, a revolución da nanotecnoloxía non será só tecnolóxica. Conseguirán utopía.
Publicado en Berria
