Jaizkibel-Ulia: protección á espera da saída
2011/01/01 Roa Zubia, Guillermo - Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria
O termo carencia é repetido unha e outra vez polos científicos que investigan os mares vascos. E esa carencia é a falta de apoio oficial. O Cantábrico oriental é una zona moi rica desde o punto de vista da biodiversidade e a bioloxía en xeral, e non está protexida.
Por iso, OCEANA, organización internacional dedicada á protección dos mares, e o Colexio Oficial de Biólogos de Euskadi (DOUE) están a propor a creación dun corredor ecolóxico. Con esta denominación, formarían un corredor ecolóxico protexido na costa de Donostia-San Sebastián a Biarritz, integrándoo na rede Natura 2000.
"De feito, un corredor ecolóxico é un corredor, una especie de corredor, pero neste caso é un corredor ecolóxico paira os vivos", afirma Enara Markos, bióloga da Asociación Vasca de Izurde e Tiroteen, una das expertas no estudo da proposta do corredor. "Ese é o sentido da palabra. Uniría una zona protexida con outra". E naqueles territorios nos que non exista zona protexida, o concepto de corredor pode ter tamén un obxectivo de expansión xeográfica da protección oficial.
Corredor costeiro
OCEANA e o DOUE propoñen un corredor que cobre a zona marítima situada fronte á costa de Donostia-San Sebastián a Biarritz. Dado que o mar de Laburdi está xa protexido, deberíase protexer a zona marítima situada fronte a Jaizkibel e Ulia, e o corredor así formado ocuparía un total de 37.000 hectáreas de superficie.
"Con todo, isto non é máis que una proposta; corresponde ás institucións públicas facer máis estudos e adaptar a proposta de zona", afirma o decano do EBEO Jon Ander Etxebarria. A adaptación pode basearse no traballo dos científicos. "Ao Sur temos AZTI e ao Norte IFREMER. Poden beneficiarse do traballo destes centros de investigación mariña".
Queren que o corredor teña 5 ou 6 millas náuticas anchas, 9 quilómetros aproximadamente. En principio, os Estados teñen competencia nun ámbito de até 12 millas, pero esta proposta abarca un ámbito máis reducido. A razón é ser coherente coa zona protexida até Lapurdi. A área mariña protexida que chega até Hendaia é de 5 millas mariñas anchas e a coherencia biolóxica esixe protexer una zona da mesma anchura. A proposta é ampliar o espazo protexido en Iparralde.
Na zona de Lapurdi traballouse moito na protección do mar, sobre todo nos últimos tres anos. Xa se protexeron sete zonas mariñas. Por unha banda, existen dúas zonas de Especial Protección paira as Aves: Bahía de Hondarribia e arrecifes de Biarritz. E outras cinco zonas protexidas na costa de Lapurdi: Bahía de Txingudi, cantiis de Abadia-Lohitzune, estuario do río Urdazuri, cantiis de Lohitzune a Biarritz e una zona de expansión ao mar aberto. Unidos todos estes espazos, toda a costa de Lapurdi está protexida e integrada na Rede Natura 2000.
O obxectivo da Rede Natura 2000 foi a creación de corredores ecolóxicos. Foi creada pola Unión Europea o 21 de maio de 1992 mediante a Directiva de Hábitats Naturais. Nel detállanse as características e requisitos que debe cumprir un espazo natural paira a súa inclusión na Rede Natura 2000. E desde a súa entrada en vigor comezaron a denominarse corredores entre zonas xa protexidas. Pero non á mesma velocidade en todas partes. A Rede Natura 2000 está a desenvolverse rapidamente paira as zonas terrestres, pero coas zonas marítimas é moito máis lenta.
"Agora a Unión Europea está a facer moita forza paira formar una rede no mar", afirma Marcos. "En Francia xa se crearon espazos protexidos no mar, así como pasos que os unen, pero en España aínda hai un gran baleiro. Por iso é polo que a proposta vinga agora, por unha banda é una proposta de creación dun espazo mariño protexido e, por outro, ten como obxectivo integralo nesta rede Natura 2000".
Con todo, a costa atlántica europea está en gran medida constituída. Desde o Báltico, protexido até Hendaia, existe un gran oco na Península Ibérica. Esa é a carencia á que se refiren os expertos. E ao darse conta desta carencia xorde a idea da proposta do corredor.
Orixe
Desde diferentes lugares chegou una resposta á carencia. Por unha banda, o Goberno Vasco a través de AZTI comezou a analizar una solución. Empezaron a dar algúns pasos. Na Comunidade Autónoma do País Vasco había 52 zonas terrestres integradas na rede e ningunha no mar. Por iso, o obxectivo do estudo era determinar que tipo de zonas mariñas podíanse denominar no Cantábrico oriental.
Doutra banda, a organización OCEANA tamén se apropiou da carencia peninsular e monitorizó o mar desde A Coru até Hondarribia en 2008, coa axuda do Ministerio de Medio Ambiente.
A suma das análises e as fortalezas deu lugar a un gran número de propostas, que inclúen una zona en Gij nen, outras tres en Galicia e outras en Cantabria.
No País Vasco, una opción era a costa de Jaizkibel e Ulía, a de Getaria e a de Ogo ou zona (en Txingudi) e o canón de Capbreton. Non eran as únicas opcións, en total analizáronse 15 zonas, pero quedaron esas catro.
"Isto non está pechado", di Etxebarria, decano do EBEO. "En mar aberto, sexan cetáceos, especies pelágicas ou hábitats altamente ameazados situados a mil ou dous mil metros do fondo mariño, será necesario protexer moitas outras áreas. Agora temos forzas en Jaizkibel-Ulia, pero por suposto que aos poucos haberá que ir propondo aos demais."
Una vez tomada a decisión, comezaron a traballar. Dúas institucións, OCEANA e DOUE, lideraron a proposta, pero dunha ou outra maneira traballaron moitas outras organizacións e grupos de científicos. Paira a definición do proxecto recolléronse datos de numerosas investigacións mariñas.
Por unha banda, paira esta proposta utilizáronse os datos das investigacións realizadas polos organismos oficiais AZTI e IFREMER. Doutra banda, son numerosas as entidades especializadas que realizaron achegas nos seus respectivos ámbitos. A organización guipuscoana INSUB investigou o fondo mariño, principalmente invertebrados e algas. A asociación EIBE Euskal Izurde eta Tiroteen deu datos sobre as poboacións de cetáceos. O Instituto Espa ol de Oceanografía tamén realizou investigacións. Por tanto, OCEANA e o DOUE recompilaron datos de investigacións realizadas durante anos no mar vasco.
O criterio foi a análise dos parámetros da biodiversidade, considerando a xeoloxía, a sedimentación e a dinámica litoral, as variables físico-químicas, a climatoloxía, etc., onde se observan unhas condicións biolóxicas específicas. "Por iso, o nivel de biodiversidade existente permite ser un dos principais corredores marítimos a nivel europeo", explica Etxebarria. "A zona de Jaizkibel-Ulia é moito máis rica que a de Deba-Zumaia ou a de Lapurdi".
Ademais, desde o ano 2008, realizáronse estudos específicos paira a proposta, a través de robots submarinos e mergulladores, paira confirmar a presenza de diferentes especies, realizando as últimas investigacións no verán de 2010. Tamén se realizou una gran procura bibliográfica que reuniu nun único documento a información xa dispersa. Deste xeito, elaboraron a maior información científica posible paira fundamentar a proposta.
Una das causas é a xeoloxía da zona, formada por areniscas con erosión e sedimentación especial. A presenza de nichos ecolóxicos singulares, así como de paleocanales erosionados deron lugar a numerosos biotopos como as covas submarinas.
"Isto supón un maior desenvolvemento das algas que noutras zonas, dando lugar a condicións biolóxicas; maior desenvolvemento de invertebrados e fitoplancto, maior presenza de peixes pelágicos, máis cetáceos e máis aves", afirma Etxebarria. "A isto hai que engadir que, ao estar xunto a Txingudi, todas as aves mariñas do paleártico pasan por aquí, é dicir, as do norte de Eurasia e África". Por iso é polo que sexa un punto de concentración da biodiversidade a área de Jaizkibel-Ulia.
A proposta, en principio, exponse como una prolongación das áreas protexidas en terra; os montes Ulia e Jaizkibel están protexidos por un LIC. "Iso ten una lóxica biolóxica", di Marcos. "Parece que as zonas acuáticas e terrestres están divididas, pero están moi relacionadas. Os procesos biolóxicos que se dan nun deles inflúen directamente no outro".
Vía administrativa
Realizouse o estudo previo á presentación da proposta, recolléronse os datos, definiuse a área do corredor e agora a proposta está na administración.
A competencia está en Madrid, no Ministerio de Medio Ambiente. Por deferencia administrativa ou política, elaborouse conxuntamente co Goberno Vasco, presentando conxuntamente o proxecto.
Non é o único caso. Por exemplo, a Natureza 2000 terreal (Bardenas, Bértiz, Urbasa ou Gorbeia) foi presentada xunto co Goberno Vasco, quen o fai chegar ao Ministerio e posteriormente preséntao conxuntamente en Bruxelas. Pero a competencia administrativa propia corresponde aos Estados, é dicir, ao Ministerio de Medio Ambiente español. Máis aínda no mar, as competencias marítimas son de ámbito estatal.
Mentres a proposta do corredor está a facer a vía administrativa, "nós non paramos", di Etxebarria. "Estamos a traballar en Bruxelas, Madrid e Vitoria. Tamén a través de OCEANA, en OSPA (con membros do convenio Oslo-París que xestiona o Atlántico nororiental). Estratexicamente, agora é o momento máis importante paira o Plan Director do Peirao Exterior de Pasaia, pero ademais estamos a traballar na vía administrativa da proposta. Neste momento tamén estamos a celebrar reunións coas autoridades administrativas e axentes de Lapurdi paira dar a coñecer a proposta".
Porto exterior de Pasaia
Non hai que esquecer un dos maiores problemas que debe superar a proposta do corredor: Proposta do porto exterior de Pasaia.
"Se fixesen porto exterior, a nosa proposta quedaría á marxe e non tería sentido", di Etxebarria. Paira eles, o corredor ecolóxico é incompatible co porto exterior. Etxebarria dá forza a esta palabra. "Nas nosas alegacións utilizamos o concepto de incompatibilidade. En base ao razoamento biolóxico, legal e procedimental, a nosa conclusión é que existe incompatibilidade entre ambos".
Todas as entidades que traballaron na proposta do corredor presentaron a principios de decembro alegacións ao proxecto do porto. "Nós (DOUE) acabamos de presentar alegacións. OCEANA tamén. E EIBE e outras asociacións, grupos políticos, sindicatos, ecoloxistas, montañeiros, etc. O noso ámbito é a ciencia, pero como é una ameaza paira a nosa proposta científica [porto exterior] presentamos esta proposta, as nosas alegacións e a nosa alternativa", afirma Etxebarria.
A alegación solicita que se adopten medidas correctoras paira as emisións á atmosfera, po, descargas, vibracións, tráfico, etc. en base ao medio ambiente.
OCEANA, EBEO e outras institucións están á espera diso. Deben responder as alegacións. Posteriormente, deberán elaborar una memoria ambiental coas respostas ás alegacións, co ordenado polo Ministerio de Medio Ambiente e coas achegas do Ministerio de Fomento. Posteriormente, o Ministerio de Medio Ambiente elaborará una declaración de impacto ambiental denominada DIAS. Con esta valoración decidirase si abordarase ou non o proxecto de Porto Exterior de Pasaia. "Alí resolverase o si ou o non", di Etxebarria.
Isto abrirá ou pechará o camiño ao corredor e, polo momento, ao desenvolvemento da Rede Natura 2000 na costa guipuscoana.
As fotografías deste artigo, excepto as de cetáceos, son imaxes obtidas durante os naufraxios realizados por OCEANA. Publicámolos coa súa autorización paira ilustrar este artigo.
Gai honi buruzko eduki gehiago
Elhuyarrek garatutako teknologia
