Influencia dos vasos sanguíneos na formación da área

2001/10/01 Agirre Ruiz de Arkaute, Aitziber - Elhuyar Zientzia

• Biologia

O obxectivo de moitos científicos é conseguir órganos enteiros a partir de células embrionarias. Isto permitiría a substitución dos órganos afectados, pero con órganos obtidos a partir das súas propias células. Con todo, é necesario coñecer como se definen as células no embrión, e os expertos han visto que os vasos sanguíneos poden ter moito que dicir.

É ben sabido que os vasos sanguíneos, con apoio metabólico, achegue de nutrientes, osíxeno e eliminación de residuos, interveñen principalmente no mantemento dos órganos. Pero segundo este último estudo, o sangue tamén axuda. Na pancrea ou organogénesis da área, por exemplo, proporciona os compostos necesarios paira o desenvolvemento. Si fóra así, ademais da información xenética precisa que conteñen as propias células que van formar o órgano, necesitan de certas sustancias que lle veñen do sangue. De feito, teñen una relación continua cos vasos sanguíneos desde o principio.

Segundo o investigador Douglas Melton, cando as células que van producir a área están illadas, tras varios días de crecemento, comeza a formarse una estrutura como un tubo, pero en ningún caso aparece a diferenciación pancreática –non xera insulina–. Pero cando pon o cultivo xunto coas células endoteliales da aorta prodúcese una síntese de insulina. Isto é sinal de que se produciu una organogénesis, xa que só as áreas maduras poden producir insulina.

Os científicos estudaron como se mantén o contacto entre órganos e vasos sanguíneos e descubriron que o propio desenvolvemento dos vasos sanguíneos depende dos factores de crecemento que se xeran nos tecidos en desenvolvemento da área. É dicir, intercambian información química que permita o desenvolvemento de ambas. Esta pode ser a vía que utiliza a área en desenvolvemento paira atraer o vaso sanguíneo.

Como sinalou Melton, o intercambio de compostos químicos entre tecidos e vasos sanguíneos pode ser o mecanismo xeral utilizado na organogénesis dos vertebrados. O seu coñecemento pode contribuír a desenvolver novas técnicas de formación de órganos a partir de células embrionarias.