A clave dos puntos quentes dos volcáns iluminados

2008/04/01 Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Geologia

Na Universidade de Chicago desenvolveuse un modelo matemático dun experimento que imita afloramientos de materiais quentes en puntos quentes da Terra, a través de técnicas de análises e de números en común. Creen, ademais, que o modelo matemático pode estenderse ao fenómeno que se produce na Terra.

Paira imitar o fenómeno dos puntos quentes, en 1999, Anne Davaille da Universidade de París colocou nun barco dous líquidos de diferente densidade. Como os líquidos non tiñan a mesma densidade, non se mesturaban, pero ao quentar a inferior, a máis densa, observou como formaba una especie de cono no límite entre os dous líquidos e, finalmente, como chegaba un devanado do líquido máis denso até a superficie do líquido que tiña encima, e como permanecía un tempo relativamente longo.

Creen que no manto da Terra dáse un proceso similar. O que era un filete no experimento son as plumas crecentes na Terra, é dicir, as columnas líquidas que atravesan o manto sólido. A parte da litosfera situada sobre una destas columnas adoita ter una gran actividade volcánica, o que se coñece como punto quente. Do mesmo xeito que no experimento, na Terra as plumas crecentes mantéñense bastante longas.