Nova Supernova

1990/03/01 Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Astronomia

Os astrónomos detectaron a supernova máis remota xamais vista, nun cúmulo de galaxias a 4 mil millóns de anos de nós. Este descubrimento pode ter importancia paira calcular a velocidade de propagación do universo.

Os investigadores (Hans Norgaard-Nielsen, Leif Hansen, Henning Jorgensen, Alfonso Aragón, Richard Ellis e Warrick Couch) descubrírono en 1988, cando a supernova bautizada co nome de Ou a exploración de galaxias remotas.

Desde 1986, este grupo estudou sesenta galaxias cúmulos a través do telescopio danés da Cadeira, en Chile. A supernova 1988 Ou aparece por primeira vez na fotografía realizada o 8 de agosto. A partir dese momento comezou a traballar tamén o telescopio William Herschel, situado nas Illas Canarias. Observouse que a supernova era do tipo Ia e que estaba situada no centro do cúmulo de galaxias.

As supernovas tipo Ia son importantes paira os cosmólogos, xa que todos teñen un nivel máximo de brillo similar. Este brillo absoluto é un do catro factores que lle confiren o brillo que mostra a supernova desde a Terra. Outros factores, a cantidade de luz que produce o po interestelar, a distancia á que se atopa a supernova e a amplitude do universo.

Todos os factores poden calcularse con relativa facilidade, excepto a velocidade de deceleración do universo.

No universo aberto (é dicir, no universo que se expande paira sempre) a supernova vese máis luminosa que no universo pechado (un universo que deixa de expandirse).

O efecto da velocidade de deceleración sobre o brillo aparente da supernova depende da distancia. Á distancia da supernova, a diferenza de brillo entre as supernovas do universo pechado e aberto é de magnitude 0,28. Como a diferenza é moi pequena, son moitas as supernovas que hai que estudar paira obter conclusións fiables.