"Ter un equipo axúdache moito técnica e emocionalmente"

2019/10/04 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Biokimika
• Elkarrizketak
• Berdintasuna

Ao bioquímico Lide Arana Urbieta dedicaba en parte á ciencia que viña de casa: "Na miña familia teño unha chea de científicos: físicos, biólogos, químicos... De mozo, a diferenza de moitos dos meus amigos, non tiña claro que quería estudar, pero, de forma intencionada ou involuntaria, funme á ciencia, e penso que niso tería un efecto que a contorna tamén o tivese. Así que decidín estudar Química, pero non paira ser química, senón porque era una vía paira chegar á Bioquímica”.

Así, desde Química deuse o salto a Bioquímica e, no último ano, era habitual en Leioa entrar nalgún laboratorio. "Chamábaselle alumno interno", lembra. "Un profesor díxonos que había sitio no seu laboratorio e, como me gustaba o tema, empecei alí. Logo fixen a tese".

Explica que traballaban en laboratorio cun tipo especial de lípidos (ceramida-1-fosfato). Antes pensábase que este lípido non tiña una función especial, senón que só axudaba a formar estruturas. Con todo, comprobaron que regula moitas funcións biolóxicas e prestaron especial atención á súa relación coas enfermidades cardiovasculares.

Por tanto, dedicou o seu último ano e tese respecto diso. A pesar da dificultade de realizar a tese, ten bos recordos, sobre todo dos membros do laboratorio: "Todos estabamos en temas similares e axudabámonos moito. Deime conta de que esa amizade foi clave porque pasan momentos moi duros. Non se como será noutros ámbitos, pero ter un equipo en ciencias experimentais axúdache moito técnica e emocionalmente".

Ademais, a tese permitiulle viaxar ao estranxeiro: "Estudei moito en estancias e viaxes a congresos. É moi enriquecedor. Ves como traballan noutros lugares, relacións, tomas novas ideas..."

Segundo Arana, tivo a sorte de que no laboratorio había diñeiro e, por tanto, si tivese una idea, bastaba con que o director tivéseo por bo paira avanzar. Todo iso permitiulle investigar con gran liberdade.

Investigador e profesor: buscando o equilibrio

Antes de finalizar a súa bolsa paira realizar a súa tese, incorporouse á universidade como profesor. Ao principio compaxinou a tese e, ao presentar a tese, continuou como profesor. Ao mesmo tempo, finalizou os seus experimentos e publicou algúns traballos. E xusto entón outro investigador que traballaba noutro laboratorio do mesmo departamento abandonou o traballo paira dedicalo a Arana.

"Pareceume que era o momento de cambiar". Seguiu investigando (e segue) en lípidos, pero son doutra maneira: "Utilizamos estes lípidos paira formar unhas estruturas nanométricas cuxo obxectivo é mellorar a administración de fármacos mediante estas nanoestructuras".

Incorporouse como investigador postdoctoral en Haiera, cunhas horas complementarias de docencia. Con todo, co tempo, a medida que se van facendo substitucións, o ensino foi gañando peso. A pesar de recoñecer que lle gusta moito o labor docente, recoñece que sente falta de investigación: "De momento teño a oportunidade de seguir como profesor e gustaríame conseguir una praza de adxunto. A ver que pasa, pero a miña esperanza é volver de novo á investigación e lograr un equilibrio entre investigación e ensino".