Despois do tsunami, que?
2005/02/06 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia
No sur de Asia estendeuse un rumor. Parece que non convén comer peixe das zonas afectadas polo tsunami. O peixe está contaminado. Parece ser que comer peixe é moi perigoso, xa que a auga transportou numerosos cadáveres e os peixes alimentados destes corpos creen que poden contaxiar enfermidades. O peor é que o rumor causou graves danos que provocaron una diminución do consumo de peixe.
Paira coñecer a verdade sobre o rumor, a FAO analizou de inmediato os peixes e mariscos comestibles da zona e afirmou que o rumor non ten una base sólida. Difundiu os resultados das súas investigacións a través de una nota de prensa e informou ás autoridades locais de que comer peixe ou marisco non supón ningún risco paira a saúde.
En cambio, deixar para comer pescado é realmente contraproducente, xa que na dieta destes países o peixe é básico. De feito, o tsunami é a terra que máis peces consome no mundo. Ademais, os sobreviventes da catástrofe están moi debilitados, polo que é imprescindible comer peixe paira estar ben alimentado e poder saír adiante.
En Indonesia e Sri Lanka cada persoa consome una media de 21 kg de peixe ao ano e en Maldivas o consumo alcanza os case 200 kg. Na costa india o consumo de peixe tamén é moi elevado. Por iso teñen que seguir comendo peixe; se non, non teñen nada que comer. Iso si, a FAO advirte de que os peixes e mariscos deben estar en bo estado e que deben consumirse desnatados e ben cocidos.
Con todo, a FAO recoñece que existe un risco nas piscifactorías. O problema é que o tsunami ocasionou danos na subministración de auga e no sistema de rede de sumidoiros. Por tanto, non é de estrañar que algunhas augas residuais fíltrense aos viveiros. En consecuencia, os peixes poden sufrir infeccións por virus, bacterias ou parásitos, e quen comen peixe cru ou pouco feito poden enfermar. Peixe de bo aspecto, ben limpo e ben feito, os que comen non teñen perigo.
As toxinas tamén preocupan
Doutra banda, cando as augas mestúranse, é posible que se produza una proliferación de algas tóxicas e a formación de mareas vermellas. As mareas vermellas son moi nocivas, xa que matan os peixes que comen algas tóxicas e, aínda que non morren todos, as toxinas acumúlanse tanto nos peixes como nos mariscos, pero sobre todo nos moluscos. Por tanto, se alguén come ten un alto risco de intoxicación. Estas toxinas son extremadamente violentas e provocan enfermidades realmente graves. Tamén poden causar a morte.
Pero esta vez non hai perigo. Segundo a FAO, o tempo dispoñible non é nada adecuado paira a reprodución de algas. De feito, atópanse nunha época de choivas e temperaturas frías, polo que non creen que as biotoxinas sexan un problema.
Tamén hai outras toxinas na auga, como os minerais pesados. Con todo, a FAO cre que non haberá problemas con eles, xa que non parece que o tsunami libere sustancias químicas naturais suficientes paira contaminar o peixe nunha mestura de augas.
Necesidade de restaurar manglares
Ademais da seguridade alimentaria, os manglares tamén se atopan entre as prioridades da FAO. De feito, a recuperación de manglares axudaría moito a superar o desastre. Con todo, a FAO considera que os programas de plantación de manglares deben realizarse con moito coidado.
Os manglares ocupan ao redor de 15 millóns de hectáreas en todo o mundo, das que o 40% estaban en zonas degradadas polo tsunami. Paira a súa vida, os manglares son imprescindibles. Dos manglares extráense madeira, avellanas de lume e materiais de construción doméstica e, de forma indirecta, dan acubillo e alimento a peixes e mariscos. Son, por tanto, lugares aptos paira a pesca. Tamén protexen das grandes ondas.
Aínda que os manglares son moi ricos e útiles, non se poden plantar en calquera lugar. A FAO considera que os programas de recuperación deben telos en conta custe o que custe; pola contra, existe o risco de que as tartarugas danen os lugares onde pon ovos ou os leitos das algas.
Con todo, o que si está claro é que a madeira é imprescindible paira a reconstrución de casas, a construción de infraestruturas, a reparación de barcos e barcas e a construción de novas, así como paira o lume. Os da FAO son conscientes diso, pero temen que esta necesidade implique aínda máis presión nos manglares. O pan de hoxe, a fame de mañá? Non é fácil inventarse, pero están a traballar paira iso.
Publicado en 7K.
Gai honi buruzko eduki gehiago
Elhuyarrek garatutako teknologia