Científicos perdidos na memoria
2001/01/28 Mendiburu, Joana - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa
Como a memoria é algo que non podemos controlar, sorprende e ás veces faise incomprensible. Aínda non sabemos por que conmemoramos algúns acontecementos e á vez é incomprensible que un suceso se lembre nuns momentos e noutro non. Con todo, no mundo da memoria non todo é descoñecido. É evidente, por exemplo, que existen diferentes tipos de memoria en canto a duración e contido. Tamén está claro que a memoria está baseada nos efectos dos ataques neuronais e, aínda que non está demostrada, a medida que avanza a idade aprender cousas novas e evocalas faise máis difícil. Até agora, a razón da pouca memoria das persoas maiores era o envellecemento das neuronas, pero a convicción que se asumiu durante anos viuse alterada por unha nova investigación. De feito, segundo a investigación realizada por Elizabeth Gould cos monos na Universidade Princeton, cada día xorden novas neuronas.
Os recordos si, pero logo...
Como se mencionou na introdución, aínda quedan moitas cousas por aclarar. Con todo, ao ser a base de todas as investigacións coñécese a localización exacta da memoria. Segundo os expertos, as primeiras pegadas da memoria, é dicir, a primeira unión das neuronas prodúcese no hipocampo. Os hipocampo conservan temporalmente as agrupacións neuronais e tras un período de tempo van ao lóbulo frontal. Parece que o hipocampo é o berce das memorias e o lóbulo frontal é o agocho das memorias.
Doutra banda, para que un recordo non se esqueza paira sempre, basta con activar mediante un estímulo uno dos circuítos neuronais correspondentes. O estímulo pode ser una imaxe, una persoa, una frase ou un suceso. É o que facemos todos os días sen querer e ademais sen o noso control.
A pesar da curiosidade que hai ao redor da memoria, non pode dicirse que haxa demasiada claridade. E é que, aínda que chegaron a determinar onde se realiza a unión neuronal, entre os investigadores hai moitas discrepancias en canto á xeración de neuronas. Até agora case todos os expertos compartían que o número de neuronas congénitas non cambiaba, pero una nova investigación púxoo eu. De feito, comprobouse que cada día se producen miles de novas neuronas, aínda que aínda non está moi claro si teñen capacidade de evocalas. Con todo, están en sentido afirmativo, xa que entre o hipocampo e o lóbulo frontal móvese una serie continua de neuronas.
Os recordos non son cribles
Do mesmo xeito que a memoria é a causa de moitas discusións científicas, os recordos son a miúdo a causa das desavinzas familiares. A miúdo, dúas persoas teñen versións moi diferentes dun mesmo evento. Aínda non é posible explicar por que ocorre iso, pero parece que están no camiño.
Segundo un estudo realizado na Universidade de Concordia, os recordos cambian. A memoria non é estática, é algo que evoluciona cada día. Todos os elementos da memoria reestrutúranse e ordenan diariamente e o que se lembra é a última estructuración. Por suposto, os recordos non cambian totalmente da mañá á noite. Ademais, os recordos favoritos non se libran deses cambios.
Non está moi claro como se producen os cambios, pero hai algunhas teorías. Segundo Jean Roch Laurence, director de investigación da Universidade de Concordia, o cerebro só lembra os feitos máis importantes e os detalles esquécense. Despois, ao lembrar novamente o suceso, complétanse os detalles paira convertelos en cribles. O cerebro esquece a orixe dos detalles, polo que pode ler ou incluír na memoria calquera detalle visto. Así, os recordos van cambiando e non creas que os sucesos que nos marcaron a vida líbranse deses cambios. O máis sorprendente é que a persoa cre vivir o que realmente lembra. É dicir, cre que os feitos ocorreron tal e como os lembra realmente el.
Tede claro, por tanto, cos recordos, e non ser cascabel. A partir de agora tamén haberá que aprender a recoñecer os límites dos recordos.
Publicado en 7K
Gai honi buruzko eduki gehiago
Elhuyarrek garatutako teknologia
