A fusión aleatoria na historia da Terra

2001/04/17 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

• Geologia
• Astronomia

O primeiro que propuxo que os cambios cíclicos na xeometría entre o Sol e a Terra poderían influír no cambio climático da Terra foi o astrofísico Milutin Milankovitch. Os factores máis importantes son a excentricidade, a oblicuidad e a precesión.

A excentricidade é a variación cíclica da forma da órbita terrestre ao redor do Sol, que segundo este ciclo duns 100.000 anos pasa de ser case circular a ser elíptica.

A oblicuidad, en cambio, é a inclinación do eixo da Terra respecto ao plano da órbita e varía nun ciclo de 41.000 anos entre 22,1 e 24,5 graos.

A presión ten un ciclo de 21.000 anos e é un cambio gradual da dirección do eixo terrestre.

Estes cambios almacénanse no sedimento mariño. Por exemplo, segundo os isótopos de osíxeno das cunchas dos animais mariños pódense coñecer variacións na temperatura da auga e no volume da capa de xeo da época. Zachos e o seu equipo estudan a capa de sedimentos do Oligoceno Superior e do Mioceno Inferior e estudan un período de cinco millóns de anos.

Inesperadamente, descobren que nun momento dado as forzas orbital que provocaban o arrefriado climático uníronse ás de formación de xeo. Fai uns 23 millóns de anos, a excentricidade da Terra estaba nun punto baixo, é dicir, a órbita era case circular, polo que a distancia Terra-Sol apenas variaba durante todo o ano. Ademais, a inclinación do eixo da Terra apenas variaba e os cambios estacionales apenas se apreciaban. Isto provocou que as temperaturas estivais dos polos apenas aumentasen e iniciásese una nova era de xeo.

A unificación deste tipo polos ciclos da órbita da Terra é moi rara e, segundo o estudo realizado, pode ser una explicación paira comprender o ocorrido no límite deses períodos.